Ηταν σαν σήμερα το 1927 όταν η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη συνεπικουρούμενη από όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό της εποχής, στήνει άλλη μια σκευωρία ενάντια στο ΚΚΕ, ψηφίζοντας την άρση της ασυλίας και τη δίωξη των δέκα βουλευτών του «επί εσχάτη προδοσία».
Η αναφορά σ' αυτό το ιστορικό γεγονός, έχει μια ιδιαίτερη αξία σήμερα.
Και τώρα έχουμε μια δημοκρατία εντός εισαγωγικών, όπως χαρακτήριζε το καθεστώς της τότε εποχής ο Ριζοσπάστης, και σήμερα όπως και τότε, έχουμε μια κυβέρνηση υποταγμένη στους ξένους ιμπεριαλιστές.
Φυσικά έχουμε και μεγάλες διαφορές όπως το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούσε τότε ο "Ρ" και την αντιμετώπιση που είχε το ΚΚΕ, από το αστικό σύστημα.
Αυτό το διαπιστώνει εύκολα κανείς διαβάζοντας τα παρακάτω αποσπάσματα που δημοσιεύτηκαν στον "Ριζοσπάστη" στις 18/12/1927:
Η κυβέρνηση της ντόπιας μπουρζουαζίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού πέτυχε τις προσπάθειες της. Κάτω από την άμεση πίεση της, το άλλο αστικό όργανο, η βουλή της ελληνικής "Δημοκρατίας", αποφάσισε τη δίωξη των δέκα κομμουνιστών βουλευτών..
Οι βουλευτές του κόμματος μας βρίσκονται υπό δίωξη. Τα προσχήματα δεν τα κράτησαν μήτε οι αστοί μοναρχικοί και βενιζελικοί βουλευτές.. Είπαν καθαρά ότι καταδιώκουν τους κομμουνιστές βουλευτές γιατί είναι απλώς κομμουνιστές, για καμιά άλλη αιτία, για καμιά άλλη κατηγορία, έγραφε το πρωτοσέλιδο άρθρο του "Ρ".
Και στην ομιλία του στο κοινοβούλιο ο βουλευτής του ΚΚΕ Κ. Θέος γινόταν πιο συγκεκριμένος:
Το ζήτημα της άρσεως της ασυλίας δέκα βουλευτών οι οποίοι αντιπροσωπεύουν ένα ολόκληρο κόμμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τυπικά και να μην του δοθεί ο πραγματικός χαρακτήρας του πολίτικου ζητήματος.
Ο κ.υπουργός των Ναυτικών και προσωρινώς των Οικονομικών δια να μειώσει την εντύπωση του ότι διώκεται ένα ολόκληρο κόμμα, χαρακτήρισε το κόμμα αυτό σπείρα.
Είναι υποχρεωμένος να δηλώσω ότι η σπείρα η οποία έσπειρε τον όλεθρο εις την χώρα η σπείρα η οποία μετέβαλε την Ελλάδα σε ένα απέραντο νεκροταφείο δεν είναι το κόμμα μου, αλλά ήταν τα κόμματα που κυβέρνησαν έως τώρα την χώρα...
Το μόνο πράγμα που μας ενδιαφέρει εμάς που πολεμούμε το ίδιο, το γερμανικό και γαλλικό καπιταλισμό, είναι να βγάλουμε από την επίδραση των καταπιεστικών αυτών δυνάμεων ένα προλεταριάτο που οι διεκδικήσεις του είναι απόλυτα δικαιολογημένες και να ξυπνήσουμε σ'αυτό το προλεταριάτο το επαναστατικό πνεύμα
Η αναφορά σ' αυτό το ιστορικό γεγονός, έχει μια ιδιαίτερη αξία σήμερα.
Και τώρα έχουμε μια δημοκρατία εντός εισαγωγικών, όπως χαρακτήριζε το καθεστώς της τότε εποχής ο Ριζοσπάστης, και σήμερα όπως και τότε, έχουμε μια κυβέρνηση υποταγμένη στους ξένους ιμπεριαλιστές.
Φυσικά έχουμε και μεγάλες διαφορές όπως το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούσε τότε ο "Ρ" και την αντιμετώπιση που είχε το ΚΚΕ, από το αστικό σύστημα.
Αυτό το διαπιστώνει εύκολα κανείς διαβάζοντας τα παρακάτω αποσπάσματα που δημοσιεύτηκαν στον "Ριζοσπάστη" στις 18/12/1927:
Η κυβέρνηση της ντόπιας μπουρζουαζίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού πέτυχε τις προσπάθειες της. Κάτω από την άμεση πίεση της, το άλλο αστικό όργανο, η βουλή της ελληνικής "Δημοκρατίας", αποφάσισε τη δίωξη των δέκα κομμουνιστών βουλευτών..
Οι βουλευτές του κόμματος μας βρίσκονται υπό δίωξη. Τα προσχήματα δεν τα κράτησαν μήτε οι αστοί μοναρχικοί και βενιζελικοί βουλευτές.. Είπαν καθαρά ότι καταδιώκουν τους κομμουνιστές βουλευτές γιατί είναι απλώς κομμουνιστές, για καμιά άλλη αιτία, για καμιά άλλη κατηγορία, έγραφε το πρωτοσέλιδο άρθρο του "Ρ".
Και στην ομιλία του στο κοινοβούλιο ο βουλευτής του ΚΚΕ Κ. Θέος γινόταν πιο συγκεκριμένος:
Το ζήτημα της άρσεως της ασυλίας δέκα βουλευτών οι οποίοι αντιπροσωπεύουν ένα ολόκληρο κόμμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τυπικά και να μην του δοθεί ο πραγματικός χαρακτήρας του πολίτικου ζητήματος.
Ο κ.υπουργός των Ναυτικών και προσωρινώς των Οικονομικών δια να μειώσει την εντύπωση του ότι διώκεται ένα ολόκληρο κόμμα, χαρακτήρισε το κόμμα αυτό σπείρα.
Είναι υποχρεωμένος να δηλώσω ότι η σπείρα η οποία έσπειρε τον όλεθρο εις την χώρα η σπείρα η οποία μετέβαλε την Ελλάδα σε ένα απέραντο νεκροταφείο δεν είναι το κόμμα μου, αλλά ήταν τα κόμματα που κυβέρνησαν έως τώρα την χώρα...
Το μόνο πράγμα που μας ενδιαφέρει εμάς που πολεμούμε το ίδιο, το γερμανικό και γαλλικό καπιταλισμό, είναι να βγάλουμε από την επίδραση των καταπιεστικών αυτών δυνάμεων ένα προλεταριάτο που οι διεκδικήσεις του είναι απόλυτα δικαιολογημένες και να ξυπνήσουμε σ'αυτό το προλεταριάτο το επαναστατικό πνεύμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου