Το δικαίωμα στην εξέγερση είναι απαραβίαστο. Η εξέγερση είναι το μόνο καταφύγιο απέναντι σε κάθε εμπόδιο που δυσκολεύει τη ζωή.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ! φωνάζει η πεταλούδα σπάζοντας το κουκούλι που την κρατά φυλακισμένη.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ! φωνάζει το μπουμπούκι σχίζοντας τον υμένα που το σφιχταγκαλιάζει.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ! φωνάζει ο σπόρος καθώς περνά από πάνω το άροτρο, αποζητώντας τις ακτίνες του ήλιου.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ! ουρλιάζει το νεογέννητο ξεσκίζοντας τα μητρικά σπλάχνα.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ! φωνάζει τέλος ο ξεσηκωμένος λαός για να τσακίσει τους τυράννους και τους εκμεταλλευτές.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΘΑΝΑΤΟΣ,
Ricardo Flores Magon
44 χρόνια πέρασαν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την πτώση της Χούντας. Κι έχουν βάλει για τα καλά εδώ και χρόνια την εξέγερση στο μουσείο της Ιστορίας: πίσω από τόνους λουλουδιών και στεφάνων, μέσα σε τσίκνα από σουβλάκια και hotdogs και κατανάλωση καφέδων κι αναψυκτικών, κάτω από στοίβες χαρτιού βαρύγδουπων μπροσουρών κι αφισών, με τον απόηχο άνευρων συνθημάτων που καλούν το λαό -κατ' ουσίαν, ποιο λαό;- σ' εξέγερση και κοινωνική επανάσταση, και καταληκτικά, σε πορείες πίσω από ένα κουρελόπανο (σημαία) να καλεί το λαό σε εθνική ενότητα κι ομοψυχία. Σ' όλη αυτή τη γιορτή της νεκροφιλίας και της θυματοποίησης της αριστεράς και των παραφυάδων της, βλέπουμε τη λιτανεία του πτώματος της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ. Πέραν όμως αυτών, εξεγερτικά γεγονότα δεν έλειψαν κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Εν έτει 2017 και με τη συμπλήρωση 7 χρόνων από το ξέσπασμα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, καθώς η μεταπολίτευση διαρρηγνύεται, η απάθεια του κόσμου όλο κι εντείνεται κι η σοσιαλδημοκρατία με την επικάλυψη ακροδεξιάς ρητορικής, προσπαθεί ξανά να ηγεμονεύσει, το νόημα της εξέγερσης είναι πιο επιτακτικό από ποτέ. Μετά από πρωτοβουλία ατόμων κι ομάδων του α/α "χώρου", πραγματοποιήθηκε κατάληψη στο χώρο του ΕΜΠ, με σκοπό την ανανοηματοδότηση του χαρακτήρα της εξέγερσης του Νοέμβρη, προτάσσοντας την αλληλεγγύη τους στα αιτήματα των απεργών πείνας των μελών του Ε.Α., στα αιτήματα των φυλακισμένων και στους-τις μετανάστες-στριες που διώκονται, αποκλείοντας τις κομματικές παρατάξεις που χρόνια καπηλεύονται το χώρο, με αποκορύφωμα το Κ.Κ.Ε. που μονοπωλεί και διαστρεβλώνει το νόημα της εξέγερσης -σημειωτέον ότι τις μέρες του Νοέμβρη του '73, άτομα προσκείμενα στο Κ.Κ.Ε. μιλούσαν για προβοκάτορες. Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τον τρόπο πραγματοποίησης της κατάληψης, αυτό που έχει σημασία είναι ότι κάθε αναλαμβανόμενη ενέργεια στον κοινωνικό χώρο δεν μπορεί παρά να έχει σχέση με τον κοινωνικό ανταγωνισμό. Επομένως, ως τέτοια, θα πρέπει να αναγνωριστεί και η κατάληψη του ΕΜΠ, με το κάλεσμα σε σύγκρουση κι εξέγερση μεταξύ των χαρακτηριστικών της. Η συγκρουσιακή κι εξεγερτική δράση για να συνιστά συμβολή στη συνολική απελευθερωτική προσπάθεια, οφείλει να συμπορεύεται με τις εντάσεις και τις διαθέσεις που αναδεικνύει ο ευρύτερος κοινωνικός χώρος (έλλειψη συνεννόησης, μειοψηφική τάση, μη ύπαρξη ωρίμων συνθηκών).
Από την πρώτη μέρα της κατάληψης, φοιτητικές παρατάξεις, αριστερές οργανώσεις και κάποιες συλλογικότητες του α/α "χώρου" που τόσα χρόνια καλούσαν το λαό σ' εξέγερση μέσα από τα κείμενα και τις αφίσες τους, στάθηκαν εχθρικά απέναντι στους καταληψίες. Τη σκυτάλη μετά τον οχετό και τη λάσπη των ηλεκτρονικών μέσων αποβλάκωσης, πήραν με τη σειρά τους τα "γκρουπούσκουλα" των αριστερών ομάδων κάνοντας λόγο για προβοκάτορες και κουκουλοφόρους που τρομοκρατούν και δεν αφήνουν τον κόσμο ο οποίος θέλει να μπει στο χώρο του ΕΜΠ, να γιορτάσει γι' ακόμα μια φορά μια απονευρωμένη επέτειο.
Την Πέμπτη 16/1/17, μια ημέρα πριν την πορεία δηλαδή, ομάδα α/α σε συνεννόηση με τις κομματικές νεολαίες, προκαλούν σπάσιμο-εκκένωση του χώρου της κατάληψης, λειτουργώντας πρωτοβουλιακά ως το μακρύ χέρι του κράτους και σιγοντάροντας έτσι την αστυνομική διαχείριση της κατάστασης, χωρίς κανένα πολιτικό κόστος για τους κυβερνώντες -λ.χ. με μια πιθανή εκκένωση από τις δυνάμεις καταστολής. Άτομα που επικαλούνται την εξέγερση και την κοινωνική επανάσταση, λειτούργησαν σαν πολιτικός βραχίονας του κράτους. Κι εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για το κράτος να ξοδεύει τις δυνάμεις του, τη στιγμή που τόσοι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως αναρχικοί, κάνουν τη δουλειά τζάμπα -φεύγοντας όλοι μάλιστα, παρέδωσαν και τα κλειδιά της φύλαξης στην αστυνομία.
Κι ας μη συμφωνούμε με όλο το πολιτικό πλαίσιο της κατάληψης, τουλάχιστον δε θα συμμαχούσαμε με τις δυνάμεις καταστολής και τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, που στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, συνεχίζει με την πολιτική της το θεάρεστο έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, Δεξιάς), οδηγώντας τη χώρα σε ακόμα πιο δυσβάσταχτα μνημόνια, στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό των αδυνάτων, προς όφελος των δανειστών και των ξένων επενδυτών.
Τα μπάχαλα στα Εξάρχεια, μαζί με τα επετειακά, έχουν πάρει χαρακτήρα καθημερινότητας πια, ώστε αντί να ριζοσπαστικοποιούν, μόνον εκπαιδεύουν τις αστυνομικές δυνάμεις σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης-εξαίρεσης, με εκκενώσεις περιοχών κι αύξησης της καταστολής, με το τυχαίο στο σωρό προσαγωγών, συλλήψεων κσι ξυλοδαρμών. Η καταστολή κι η αστυνομική κατοχή, πάγια τακτική του κράτους στην περιοχή, δεν παύει να υφίσταται, αλλά συνεχίζεται και κατά την τωρινή συγκυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ), απλώς με διαφορετικό στρατηγικό σχεδιασμό, τα αποτελέσματα του οποίου θα δούμε στο άμεσο μέλλον.
Κλείνοντας, πρώτα απ' όλα πρέπει να διευκρινίσουμε πως κατά τη γνώμη μας το "κίνημα" στην Ελλάδα δεν έχει φτάσει ακόμη σε τέτοιο επίπεδο και γενίκευση, ώστε να διαθέτει μια πραγματική ανάλυση που να προβλέπει στο τακτικό και στρατηγικό επίπεδο, τους χρόνους και τις μορφές της σύγκρουσης σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής.
Ομάδα ενάντια στην "κινηματική αποβλάκωση"
Υ.Γ.1: Αργήσαμε να το στείλουμε, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Υ.Γ.2: Μετά τη σύνταξη του κειμένου, η ομάδα αυτοδιαλύθηκε (εις άλλα με υγείαν). Εις το επανιδείν.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ! φωνάζει η πεταλούδα σπάζοντας το κουκούλι που την κρατά φυλακισμένη.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ! φωνάζει το μπουμπούκι σχίζοντας τον υμένα που το σφιχταγκαλιάζει.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ! φωνάζει ο σπόρος καθώς περνά από πάνω το άροτρο, αποζητώντας τις ακτίνες του ήλιου.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ! ουρλιάζει το νεογέννητο ξεσκίζοντας τα μητρικά σπλάχνα.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ! φωνάζει τέλος ο ξεσηκωμένος λαός για να τσακίσει τους τυράννους και τους εκμεταλλευτές.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΘΑΝΑΤΟΣ,
Ricardo Flores Magon
44 χρόνια πέρασαν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την πτώση της Χούντας. Κι έχουν βάλει για τα καλά εδώ και χρόνια την εξέγερση στο μουσείο της Ιστορίας: πίσω από τόνους λουλουδιών και στεφάνων, μέσα σε τσίκνα από σουβλάκια και hotdogs και κατανάλωση καφέδων κι αναψυκτικών, κάτω από στοίβες χαρτιού βαρύγδουπων μπροσουρών κι αφισών, με τον απόηχο άνευρων συνθημάτων που καλούν το λαό -κατ' ουσίαν, ποιο λαό;- σ' εξέγερση και κοινωνική επανάσταση, και καταληκτικά, σε πορείες πίσω από ένα κουρελόπανο (σημαία) να καλεί το λαό σε εθνική ενότητα κι ομοψυχία. Σ' όλη αυτή τη γιορτή της νεκροφιλίας και της θυματοποίησης της αριστεράς και των παραφυάδων της, βλέπουμε τη λιτανεία του πτώματος της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ. Πέραν όμως αυτών, εξεγερτικά γεγονότα δεν έλειψαν κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Εν έτει 2017 και με τη συμπλήρωση 7 χρόνων από το ξέσπασμα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, καθώς η μεταπολίτευση διαρρηγνύεται, η απάθεια του κόσμου όλο κι εντείνεται κι η σοσιαλδημοκρατία με την επικάλυψη ακροδεξιάς ρητορικής, προσπαθεί ξανά να ηγεμονεύσει, το νόημα της εξέγερσης είναι πιο επιτακτικό από ποτέ. Μετά από πρωτοβουλία ατόμων κι ομάδων του α/α "χώρου", πραγματοποιήθηκε κατάληψη στο χώρο του ΕΜΠ, με σκοπό την ανανοηματοδότηση του χαρακτήρα της εξέγερσης του Νοέμβρη, προτάσσοντας την αλληλεγγύη τους στα αιτήματα των απεργών πείνας των μελών του Ε.Α., στα αιτήματα των φυλακισμένων και στους-τις μετανάστες-στριες που διώκονται, αποκλείοντας τις κομματικές παρατάξεις που χρόνια καπηλεύονται το χώρο, με αποκορύφωμα το Κ.Κ.Ε. που μονοπωλεί και διαστρεβλώνει το νόημα της εξέγερσης -σημειωτέον ότι τις μέρες του Νοέμβρη του '73, άτομα προσκείμενα στο Κ.Κ.Ε. μιλούσαν για προβοκάτορες. Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τον τρόπο πραγματοποίησης της κατάληψης, αυτό που έχει σημασία είναι ότι κάθε αναλαμβανόμενη ενέργεια στον κοινωνικό χώρο δεν μπορεί παρά να έχει σχέση με τον κοινωνικό ανταγωνισμό. Επομένως, ως τέτοια, θα πρέπει να αναγνωριστεί και η κατάληψη του ΕΜΠ, με το κάλεσμα σε σύγκρουση κι εξέγερση μεταξύ των χαρακτηριστικών της. Η συγκρουσιακή κι εξεγερτική δράση για να συνιστά συμβολή στη συνολική απελευθερωτική προσπάθεια, οφείλει να συμπορεύεται με τις εντάσεις και τις διαθέσεις που αναδεικνύει ο ευρύτερος κοινωνικός χώρος (έλλειψη συνεννόησης, μειοψηφική τάση, μη ύπαρξη ωρίμων συνθηκών).
Από την πρώτη μέρα της κατάληψης, φοιτητικές παρατάξεις, αριστερές οργανώσεις και κάποιες συλλογικότητες του α/α "χώρου" που τόσα χρόνια καλούσαν το λαό σ' εξέγερση μέσα από τα κείμενα και τις αφίσες τους, στάθηκαν εχθρικά απέναντι στους καταληψίες. Τη σκυτάλη μετά τον οχετό και τη λάσπη των ηλεκτρονικών μέσων αποβλάκωσης, πήραν με τη σειρά τους τα "γκρουπούσκουλα" των αριστερών ομάδων κάνοντας λόγο για προβοκάτορες και κουκουλοφόρους που τρομοκρατούν και δεν αφήνουν τον κόσμο ο οποίος θέλει να μπει στο χώρο του ΕΜΠ, να γιορτάσει γι' ακόμα μια φορά μια απονευρωμένη επέτειο.
Την Πέμπτη 16/1/17, μια ημέρα πριν την πορεία δηλαδή, ομάδα α/α σε συνεννόηση με τις κομματικές νεολαίες, προκαλούν σπάσιμο-εκκένωση του χώρου της κατάληψης, λειτουργώντας πρωτοβουλιακά ως το μακρύ χέρι του κράτους και σιγοντάροντας έτσι την αστυνομική διαχείριση της κατάστασης, χωρίς κανένα πολιτικό κόστος για τους κυβερνώντες -λ.χ. με μια πιθανή εκκένωση από τις δυνάμεις καταστολής. Άτομα που επικαλούνται την εξέγερση και την κοινωνική επανάσταση, λειτούργησαν σαν πολιτικός βραχίονας του κράτους. Κι εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για το κράτος να ξοδεύει τις δυνάμεις του, τη στιγμή που τόσοι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως αναρχικοί, κάνουν τη δουλειά τζάμπα -φεύγοντας όλοι μάλιστα, παρέδωσαν και τα κλειδιά της φύλαξης στην αστυνομία.
Κι ας μη συμφωνούμε με όλο το πολιτικό πλαίσιο της κατάληψης, τουλάχιστον δε θα συμμαχούσαμε με τις δυνάμεις καταστολής και τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, που στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, συνεχίζει με την πολιτική της το θεάρεστο έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, Δεξιάς), οδηγώντας τη χώρα σε ακόμα πιο δυσβάσταχτα μνημόνια, στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό των αδυνάτων, προς όφελος των δανειστών και των ξένων επενδυτών.
Τα μπάχαλα στα Εξάρχεια, μαζί με τα επετειακά, έχουν πάρει χαρακτήρα καθημερινότητας πια, ώστε αντί να ριζοσπαστικοποιούν, μόνον εκπαιδεύουν τις αστυνομικές δυνάμεις σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης-εξαίρεσης, με εκκενώσεις περιοχών κι αύξησης της καταστολής, με το τυχαίο στο σωρό προσαγωγών, συλλήψεων κσι ξυλοδαρμών. Η καταστολή κι η αστυνομική κατοχή, πάγια τακτική του κράτους στην περιοχή, δεν παύει να υφίσταται, αλλά συνεχίζεται και κατά την τωρινή συγκυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ), απλώς με διαφορετικό στρατηγικό σχεδιασμό, τα αποτελέσματα του οποίου θα δούμε στο άμεσο μέλλον.
Κλείνοντας, πρώτα απ' όλα πρέπει να διευκρινίσουμε πως κατά τη γνώμη μας το "κίνημα" στην Ελλάδα δεν έχει φτάσει ακόμη σε τέτοιο επίπεδο και γενίκευση, ώστε να διαθέτει μια πραγματική ανάλυση που να προβλέπει στο τακτικό και στρατηγικό επίπεδο, τους χρόνους και τις μορφές της σύγκρουσης σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής.
Ομάδα ενάντια στην "κινηματική αποβλάκωση"
Υ.Γ.1: Αργήσαμε να το στείλουμε, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Υ.Γ.2: Μετά τη σύνταξη του κειμένου, η ομάδα αυτοδιαλύθηκε (εις άλλα με υγείαν). Εις το επανιδείν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου