Πέρα από την απάτη και το προσωπικό κόστος για κάθε ασθενή, εν
προκειμένω συντελείται μια προμελετημένη υποκατάσταση του δημόσιου από
τον ιδιωτικό τομέα υγείας.
Αναμφίβολα, έχουμε δει και θα δούμε τρομερά πράγματα στα χρόνια των μνημονίων. Πέρα από την ισοπέδωση εργασιακών, ασφαλιστικών, φορολογικών και λοιπών δικαιωμάτων, η «ελεύθερη αγορά» επιχειρεί να ξεζουμίσει με κάθε τρόπο τους εργαζόμενους, με ένα και μόνο σκοπό: το μέγιστο κέρδος. Και όπως συμβαίνει πάντοτε σε περιόδους κρίσης, όταν βασιλεύουν η ανασφάλεια και ο φόβος για το αύριο, η επίθεση στο απισχνασμένο εισόδημα των εργαζόμενων παίρνει και τη μορφή του πλιάτσικου. Με τις ευλογίες (ή την εύλογη αδιαφορία) του αστικού κράτους, βεβαίως, βεβαίως. Αλλωστε, όπως διακηρύχτηκε από την πρώτη στιγμή, η κρίση μπορεί να αποδειχτεί και ευκαιρία!
Την εποχή του Μεσαίωνα πουλούσαν ματζούνια, φυλαχτά και συχωροχάρτια, μέσω των οποίων ο αφελής πιστός θεωρούσε ότι εξασφάλιζε υγεία και μακροζωία, εν μέσω κακουχιών, και ταυτόχρονα μια θέση στον παράδεισο. Την εποχή των μνημονίων, της κατεδάφισης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και της παρατεταμένης ανεργίας, που στερεί από μεγάλο τμήμα των εργαζόμενων ακόμη και την ασφάλιση υγείας, πουλάνε «κάρτες υγείας». Αν ανοίξεις το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση, δεν υπάρχει περίπτωση να μην πέσεις πάνω σε μια διαφήμιση που σου λέει ότι δεν χρειάζεται πια να έχεις ασφάλιση υγείας, γιατί με ένα κατοστάρικο το χρόνο έχεις ολόκληρο τον ιδιωτικό τομέα υγείας στα πόδια σου, έτοιμο να σε υπηρετήσει δωρεάν. Κάπου-κάπου χτυπάει και το τηλέφωνό σου, για να σου πλασάρει μια ευγενική φωνή τη νέα «κάρτα υγείας» με την οποία τα έχεις όλα τζάμπα. Αρκεί να αναλογιστούμε το μέγεθος της διαφημιστικής δαπάνης που συνοδεύει τις «κάρτες υγείας» για ν’ αντιληφθούμε ότι πρόκειται για μια επικερδέστατη μπίζνα.
Τη σχετική φάμπρικα την είχαν ανοίξει από παλιότερα τα λαμόγια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών (με την πλήρη κάλυψη του αστικού κράτους), γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η υγεία αποτελεί ύψιστο αγαθό για τους εργαζόμενους και κατά συνέπεια λαμπρό πεδίο για εύκολο κέρδος. Οι «καρτάδες» ακολούθησαν πάνω στο δρόμο που άνοιξαν οι πιονέροι της ιδιωτικής ασφάλισης. Αυτόν το δρόμο, όμως, τον διεύρυναν οι κυβερνήσεις και τα μνημόνια. Η ανεργία και η «μαύρη εργασία» βρίσκονται στο κόκκινο, ακόμα και με τις επίσημες αστικές «μετρήσεις», ενώ η κοινωνική ασφάλιση καρατομείται. Το δημόσιο σύστημα υγείας βρίσκεται υπό διάλυση, με τις δομές υγείας να καταρρέουν, υποστελεχωμένες, χωρίς καν το στοιχειώδη εξοπλισμό (π.χ. αντιδραστήρια για μικροβιολογικούς ελέγχους). Εκμεταλλευόμενοι αυτές τις συνθήκες, οι απατεώνες πλασάρουν το παραμύθι της δωρεάν πρόσβασης στις δομές του ιδιωτικού τομέα υγείας, που υποκαθιστούν το καταρρέον «κράτος πρόνοιας».
Τι είναι αυτές οι περιβόητες «κάρτες υγείας»; Οι διαφημίσεις τους υπόσχονται τρομερές μειώσεις τιμών σε παροχές υπηρεσιών υγείας, με μια ευρεία γκάμα εξετάσεων, και διάφορα πακέτα ιατρικής περίθαλψης με μηδαμινό κόστος. Τι ισχύει όμως; Για παράδειγμα, οι «καρτάδες» διατείνονται ότι καλύπτουν πλήρως εξετάσεις αίματος ή σακχάρου, ενώ καλύπτουν μόνο τις εξετάσεις που καλύπτει και ο ΕΟΠΥΥ, μέσω του κρατικού τιμολογίου. Οταν ο ασθενής φτάνει στο ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο, πληροφορείται ότι «συνιστάται» να γίνει και μια σειρά άλλων βασικών εξετάσεων (που εννοείται ότι δεν καλύπτονται από τις κάρτες). Ητοι, να βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Συμπέρασμα: ο άνθρωπος αγόρασε μια «κάρτα υγείας» που του καλύπτει απλώς ό,τι καλύπτει και ο ΕΟΠΥΥ, αλλά για να είναι πλήρης ο διαγνωστικός έλεγχος πρέπει να πληρώσει τη διαφορά. Κερδισμένοι είναι ο «καρτάς» και το ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο και χαμένος αυτός που αγόρασε την «κάρτα υγείας».
Το παιχνίδι χτίζεται πάνω στην άγνοια του κόσμου. Ιδού πώς. Ας πάρουμε δύο διαφορετικά παραδείγματα: ενός ασφαλισμένου και ενός ανασφάλιστου.
Στην περίπτωση του ασφαλισμένου, το παιχνίδι της απάτης στήνεται πάνω στο ότι η κάρτα παρέχει έκπτωση στη συμμετοχή του ασφαλισμένου για εξετάσεις σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα ή κλινικές (συνήθως 15%-20%). Στην πραγματικότητα όμως, όταν ο ασθενής επισκεφτεί κάποιο κέντρο, πληροφορείται ότι η τιμή είναι ήδη πολύ χαμηλή και δεν υπάρχει περιθώριο παραπάνω μείωσης! Αρα, έσκασε 100-150 ευρώ για να πάρει μια «κάρτα» που του «προσφέρει» μια ανύπαρκτη έκπτωση.
Στην περίπτωση των ανασφάλιστων, που αποτελούν το βασικό target group των «καρτάδων», το παιχνίδι στήνεται διαφορετικά. Για παράδειγμα, όταν η εξέταση είναι μια απλή μαγνητική, η πληροφόρηση στο κοινό είναι ότι το κόστος ανέρχεται στα 250-400 ευρώ. Εμείς επικοινωνήσαμε με μεγάλο διαγνωστικό κέντρο της Αθήνας δηλώνοντας κάτοχοι συγκεκριμένης «κάρτας υγείας», η οποία διατείνεται ότι «προσφέρει» σημαντική έκπτωση που αγγίζει το 60%-70%. Η τιμή που προέκυψε μετά την έκπτωση (237 ευρώ) είναι ίση με αυτή που δίνει ο δημόσιος τομέας για αυτήν την εξέταση (κρατικό τιμολόγιο). Ενας ανασφάλιστος, λοιπόν, μπορεί με το ίδιο αντίτιμο να κάνει την ίδια (καλύτερη και πληρέστερη ενδεχομένως) εξέταση στο δημόσιο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις το επιχείρημα είναι ότι στο δημόσιο πρέπει να περιμένεις μήνες για να κάνεις την εξέταση, οπότε αναγκαστικά καταφεύγεις στον ιδιωτικό τομέα. Αν όμως επισκεφτείς ένα ιδιωτικό κέντρο για να κάνεις την ίδια εξέταση, χωρίς να έχεις αγοράσει «κάρτα υγείας», θα βρεις μια αρκετά χαμηλότερη τιμή, π.χ. 180 ευρώ. Κι αυτό γιατί τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, για να πιάσουν πελατεία από τους πάρα πολλούς πλέον ανασφάλιστους, έχουν ήδη ρίξει τις τιμές τους, με τη λογική «από τ’ ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα». Ετσι, ο κάτοχος της «κάρτας υγείας», χωρίς να το αντιλαμβάνεται, γίνεται… «και κερατάς και δαρμένος». Αγόρασε μια «κάρτα» πιστεύοντας ότι του εξασφαλίζει έκπτωση, ενώ στην πραγματικότητα πληρώνει την τιμή του κρατικού τιμολόγιου, που θα μπορούσε να είναι χαμηλότερη αν πήγαινε σ’ ένα ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο ως απλός ιδιώτης, χωρίς να κραδαίνει την «κάρτα υγείας»!
Πέρα από την απάτη και το προσωπικό κόστος για κάθε ασθενή, εν προκειμένω συντελείται μια προμελετημένη υποκατάσταση του δημόσιου από τον ιδιωτικό τομέα υγείας. Αυτό που υποκριτικά το αστικό σύνταγμα αναφέρει ως υποχρέωση του κράτους, γίνεται εμπόρευμα που προσφέρεται προς εκμετάλλευση στους μεγαλοκαρχαρίες των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών και στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων, αλλά και στα λαμόγια των «καρτών υγείας». Το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις που το διαχειρίζονται γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι «κάρτες υγείας» είναι σκέτη απάτη. Δεν κάνουν τίποτα, όμως, ούτε στο επίπεδο της ενημέρωσης του κόσμου ούτε στο επίπεδο της δίωξης της απάτης, πρώτον γιατί δε θέλουν να τα βάλουν με τους καπιταλιστές που κάνουν χρυσές δουλειές πουλώντας στον κοσμάκη φύκια για μεταξωτές κορδέλες, και δεύτερον γιατί αυτή η απατεωνιά έχει τη δική της συμβολή στο χτύπημα της ασφαλιστικής συνείδησης. Εργάτες και εργαζόμενοι συνηθίζουν στην ιδέα πως για την προστασία της υγείας τους θα πρέπει ν’ αναζητήσουν λύση μόνοι τους. Κι επειδή τα συμβόλαια στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες είναι «αλμυρούτσικα», πέφτουν θύματα των «καρτάδων».
http://www.eksegersi.gr/issue/842/%CE%A5%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%B1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου