ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

Το πρώτο πράγμα που οι Νέο-Ναζί πολεμούν με λύσσα είναι η "συλλογική μνήμη". Μάχονται την Ιστορία, δηλαδή. Και όπως, ακριβώς, δίδαξε ο "θεωρητικός" του φασισμού Γκέμπελς, αν στη θέση της αλήθειας κάθε φορά ,βάζεις και από ένα ψέμα, σιγά-σιγά το ψέμα μπορεί και να επικρατήσει.

---

                                       (Homo-Naturalis.gr)
Ξεκίνησαν εδώ και μέρες τα "όργανα να παίζουν" το χρυσαυγίτικο σκοπό. "Δεν υπήρχαν νεκροί. Μύθος το Πολυτεχχνείο". Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες το ίδιο τροπάρι.

Ο Μιχαλολιάκος, να μην ξεχνάμε, έχει πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής από τον ίδιο τον δικτάτορα Γ.Παπαδόπουλο, το διάστημα που ο αρχηγός των Ναζί ήταν κι αυτός φυλακισμένος στον Κορυδαλλό. Επομένως, εκπροσωπεί και... επισήμως τους Χουντικούς όλων των αποχρώσεων , η θέση των οποίων για του νεκρούς του Πολυτεχνείου ήταν αυτή που διατύπωσαν ο δικτάτορας -σκύλος της ΕΣΑ Δ. Ιωαννίδης,αλλά και ο...φιλόσοφος της Δεξιάς Παράταξης Κ.Τσάτος.


Δ. Ιωαννίδης: Ο σφαγέας των εξεγερμένων φοιτητών, αμετανόητος μέχρι το τέλος της ζωής του ,υποστήριζε με πάθος πως οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι ένας μύθος, που πλάστηκε για να ηρωοποιηθεί το κίνημα των φοιτητών εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών και σε καμιά περίπτωση, ισχυριζόταν, δεν έδωσε εντολή ο ίδιος στους υφισταμένους του να γίνει χρήση όπλων . Στην αίτηση για την αποφυλάκισή του αναφέρει συγκεκριμένα:
" από την ειδική δικαστική έρευνα που διενήργησε ο τότε εισαγγελέας Τσεβάς και τη σχετική ειδική έκθεση που συνέταξε και υπέβαλε,προκύπτει ότι
ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΟΥΔΕΙΣ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ".
Κ. Τσάτσος ,ακαδημαϊκός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980) στο βιβλίο του «Λογοδοσία μιας ζωής»:
«Όταν έγινε το Πολυτεχνείο, ούτε πήγα επί τόπου, ούτε συγκινήθηκα. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτά τα πεζοδρομιακά ξεσπάσματα δεν κλόνιζαν τη δικτατορία και ότι όπως στα χρόνια της κατοχής, υποκρύπτανε κομμουνιστικές επιδιώξεις επικίνδυνες για το μέλλον.
Έχω την συνείδηση μου ήσυχη ότι δεν συνήργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου. Λυπάμαι τα 5-6 παιδιά που σκοτώθησαν έξω και μακριά, διότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς»).

Γράφαμε για το συγκεκριμένο θέμα στις  17-11-2012:

"Πάτρα: Μαθητές αρνήθηκαν συμμετοχή στη γιορτή του Πολυτεχνείου δήλωσαν πως «δεν υπήρξαν νεκροί»
Συνέβη σε σχολείο της Πάτρας και είναι πρωτοφανές. Σε γυμνάσιο του ανατολικού διαμερίσματος όπως κατήγγειλε στο Lepanto γονέας μαθητή, επτά μαθητές αρνήθηκαν να συμμετέχουν στην σημερινή γιορτή για το Πολυτεχνείο.
Μάλιστα όταν ρωτήθηκαν από τους καθηγητές τους δήλωσαν πως αρνούνται να συμμετέχουν διότι στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξαν νεκροί και δεν αποτελεί εθνική εορτή.
Οπως ακούστηκε, οι συγκεκριμένοι μαθητές είχαν ενημερώσει και τους γονείς τους για την πρωτοβουλία τους. Οι οποίοι προφανώς είχαν συμφωνήσει.
Στο σχολείο επικράτησε αναστάτωση και οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως συνεκλήθη το συμβούλιο των καθηγητών για να αντιμετωπίσει το θέμα. Δεν γνωρίζουμε αν το ίδιο συνέβη και σε άλλα σχολεία. Αν όμως αυτό έγινε, τότε είναι προφανές πως πρόκειται για οργανωμένη πρωτοβουλία, αναφέρει το patrastimes.gr.
Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι προχθές κυκλοφόρησε φυλλάδιο της Χρυσής Αυγής το οποίο έγραφε πως δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο. (ΜΜΕ)

 Ο "μιχαλολιακισμός" μπήκε και στα σχολεία. Επόμενο ήταν. Το κακό έχει μεγαλύτερη δύναμη από το καλό .Πασίγνωστο αυτό.  Μια σταγόνα ιωδίου μπορεί να βάψει 7.000 σταγόνες νερού,όχι όμως και το αντίστροφο!

Το πρώτο πράγμα που οι Νέο-Ναζί πολεμούν με λύσσα  είναι η "συλλογική μνήμη". Μάχονται την Ιστορία, δηλαδή. Και όπως, ακριβώς, δίδαξε ο  "θεωρητικός" του φασισμού  Γκέμπελ, αν στη θέση της αλήθειας κάθε φορά ,βάζεις και από ένα ψέμα, σιγά-σιγά το ψέμα μπορεί και να επικρατήσει.

  Είναι πολύ πιο εύκολο να πείσεις κάποιον πως ο Ναζισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά αναρρίπιση των κατώτερων - ζωωδών ενστίκτων του ατόμου ( ειδικά των βίαιων),  αν επιστρατεύεις το επιχείρημα πως οι Ναζί εξόντωσαν εκατομμύρια ανθρώπους . Από μόνο του αυτό το επιχείρημα, είναι ισχυρότερο από οποιοδήποτε άλλο.

Αλλά, μόνο η Ιστορία μπορεί να διασώσει τη μνήμη του παρελθόντος ,να τη μεταφέρει-αποταμιεύει στο παρόν και στο μέλλον και  και να την ενσωματώνει στην κουλτούρα της κάθε νέας κοινωνίας. Εύκολα ,λοιπόν,αντιλαμβανόμαστε γιατί ο φασισμός μισεί την Ιστορία. Επειδή  μισεί την αλήθεια,τον άνθρωπο, που ανεβαίνει από το επίπεδο του ζώου σε υψηλότερες μορφές ζωής.

Δεν είναι,λοιπόν, περίεργο γιατί τα σύγχρονα φερέφωνα του Ναζισμού ξεκίνησαν την προσπάθεια τμηματικής αποδόμησης  κάποιων καταλυτικών γεγονότων που διασώζει η Ιστορία και  εν προκειμένω τα εγκλήματα του φασισμού στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά και στην κατοπινή περίοδο.΄Αρχισαν να διαδίδουν, σκόρπιες στην αρχή, πιο οργανωμένες αργότερα, "πληροφορίες" πως δεν υπάρχει "Ολοκαύτωμα"! ΄Οτι δε λειτούργησαν ούτε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ούτε "άναψαν" φούρνοι, ούτε κάηκαν άνθρωποι.

 Στην Ελλάδα,το έργο αυτό της διάδοσης του ιστορικού ψεύδους ανετέθη κατά κύριο λόγο  στο γνωστό θεωρητικό του φασισμού Κωνσταντίνο Πλεύρη, ο οποίος μάλιστα  αυτοαναγορεύτηκε σε ιστορικό ,όντας δικηγόρος!.  (Φυσικά δεν αισχύνεται γι αυτό, αφού ως φασίστας, δεν ταιριάζει να κοσμείται από  το παραμικρό ίχνος αξιοπρέπειας, εντιμότητας και ηθικής. Ούτε καν την  ικανότητα αντίληψης βασικών εννοιών του επαγγέλματός του διαθέτει , όπως για παραειγμα  ότι η αντιποίηση επαγγέλματος  είναι (και) ποινικά κολάσιμη πράξη).

Τη σκυτάλη της διαστρέβλωσης της Ιστορίας,  σε σχέση με το "Ολοκαύτωμα" από τον Κ. Πλεύρη, ανέλαβαν σήμερα οι  ελέω ελληνικής δικαιοσυνης... ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΟΙ εκπρόσωποι του Ναζισμού στο ελληνικό κονοβούλιο και δια του ανιστόρητου στόματος  Μιχαλολιάκου... αποφάσισαν πως δεν υπάρχουν νεκροί στην τριήμερη εξέγερση του Πολυτεχείου το 1973.΄Οπως ακριβώς είχε... αποφασίσει και ο Πλεύρης πως δεν υπάρχουν εκατομμύρια συνάνθρωποι που οι Γερμανοί Ναζί τους έκαψαν στους φούρνους,τους εκτέλεσαν στους θαλάμους αερίων,τους βασάνισαν και απαξίωσαν την ανθρώπινη  ζωή  την οποία αποτίμησαν  ίση με εκείνη ενός σκουληκιού.

Ο γράφων όμως (όπως και χιλιάδες άλλοι που έζησαν τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου) γνωρίζει πως υπάρχουν νεκροί. Τούς είδε με τα ίδια του τα μάτια εκείνο το απόγευμα στις 16 Νοεμβρίου το 1973,όπως έχουμε καταθέσει σε άλλο κείμενό μας και βίωσε τη θηριωδία των φασιστών της χούντας του Ιωαννίδη που διέταξε την εν ψυχρώ εκτέλεση των εξεγερμένων φοιτητών. Δεν είναι μόνο μια πληροφορία του ιστορικού. Είναι  βιωματική πληροφορία και αυτό τα αλλάζει όλα. Κανείς δεν μπορεί να  αμφισβητήσει ή να διαψεύσει  βιωμένη εμπειρία. Ουδείς μπορεί να πολεμήσει την ιστορική αλήθεια, όταν αυτή είναι οφθαλμοφανής. Πόσο μάλλον ένας βομβιστής και ηθικός αυτουργός εγκλημάτων,που έχει ισχυρούς λόγους να θέλει να μη διατηρηθεί αυτή η αλήθεια στη συλλογική μνήμη. Αν ζει αυτή η μνήμη, δεν έχουν δυνατότητα οι φορείς του φασισμού να στρατεύουν οπαδούς  και να  πείθουν αφελείς και άπειρους, όπως τα παιδάκια στην Πάτρα,που αρνήθηκαν να τιμήσουν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου,γιατί τους είπαν οι Χρυσαυγίτες πως...δεν υπάρχουν.

΄Ο,τιδήποτε ξεφεύγει από τα μέτρα του ζωώδους κόσμου των φασιστών,οποιαδήποτε υψηλή κατάκτηση του Ανθρώπου, το ηρωικό,το ευγενές που δεν πρόκειται ποτέ να τα διεκδικήσουν οι Ναζί, τους είναι απολύτως ακατανόητο. Γι΄αυτό και όπως είπαμε, μισούν όσους κατακτούν ανώτερα επίπεδα ζωής  και πιστεύουν σε διαχρονικές αξίες και αρχές.

Μια τέτοια "υψηλή" πράξη ήταν και η εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου.Τα παιδιά εκείνα  δεν ξεκίνησαν να γίνουν ήρωες.Ούτε ποτέ φαντάζονταν πως θα γίνουν. Γνώριζαν, όμως, για τα εγκλήματα του φασισμού από τη διάσωση και αποταμίευσή τους στο "αρχείο" της συλλογικής μνήμης.΄Εβλεπαν παράλληλα  πως η τότε κυβέρνηση της Χούντας ήταν μια φασιστική κυβέρνηση.΄Ηταν απόλυτα φυσικό και αυτονόητο για εκείνα τα παιδιά να την πολεμήσουν για να την ανατρέψουν ή έστω να την  "τραυματίσουν"   με τη διαδήλωση, την πορεία , τη διαμαρτυρία. "Καθ΄οδόν, όμως, προέκυψε χρήση εγκληματικής βίας εκ μέρους της εξουσίας. Αυτή η βία και η συναίσθηση της αξιοπρέπειας,αλλά και η  ενστικτώδης αντίδραση να αγωνιστούν εναντίον εκείνων που τη χρησιμοποίησαν , ανέδειξαν απλά ,καθημερινά παιδιά της "διπλανής πόρτας"  σε ήρωες. Δεν είναι ούτε πρωτοφανές ούτε παράδοξο.

Αθάνατοι!