Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Οι ένοπλες μορφές Απάντηση στα κόμματα και στις οργανώσεις Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Τα δύο ΚΚ στα μέλη της βάσης τους, που ανησυχούνε απ' το γεγονός ότι ο φασιστικός μηχανισμός παραμένει ανέπαφος και μπορεί να ξαναχτυπήσει αύριο και τους ρωτάνε τι θα γίνει τότε, απαντάνε ότι βέβαια τότε θα χρησιμοποιήσουν άλλες μορφές και πολλές φορές λένε ανοιχτά ότι θα πάρουν τα όπλα να αμυνθούν. Αλλά αυτό είναι παραπλάνηση, ψέμα, καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στο λαό κι ανευθυνότητα. Γιατί δεν υπάρχει απολύτως καμία τέτοια περίπτωση δηλαδή ένοπλης άμυνας των δύο ΚΚ. Κι αυτό αποδεικνύεται όχι απ' αυτά που λένε δημαγωγικά στη βάση τους, αλλά απ' την ίδια τη ζωή, απ' την ίδια την πείρα. Πολλοί ξεγελιούνται απ' τα αντάρτικα 1940-44, το Δεκέμβρη, το δεύτερο αντάρτικο. Αλλά τα σημερινά ΚΚΕ -και τα δύο- δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το ΚΚΕ εκείνης της περιόδου. Το ΚΚΕ εκείνης της εποχής ήταν κόμμα επαναστατικό. Μπορεί να έκανε λάθη πολιτικά και στρατιωτικά αλλά ήταν επαναστατικό κι έκανε ένοπλο αγώνα για την κατάληψη της εξουσίας, που μπορούσε κι έπρεπε να την πάρει. Ενώ τα σημερινά είναι κόμματα συνειδητά ρεβιζιονιστική, ρεφορμιστικά και δεν έχουν για στόχο την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας. Κι αυτό φαίνεται τελείως καθαρά απ' τη στάση τους στο πραξικόπημα του 67 και·στη δικτατορία. Στο πραξικόπημα δεν αντέταξαν καμμία αντίσταση και δεν προετοίμασαν το λαό για αντίσταση. Στη συνέχεια και σ' όλη τη δικτατορία δεν έκαναν ούτε μία τον αριθμό ένοπλη ενέργεια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δεν έχασαν ευκαιρία να καταδικάζουν την ένοπλη και δυναμική αντίσταση σε κάθε δίκη, δίνοντας έτσι εξετάσεις στην αντίδραση κι αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι έχουν γίνει φρόνιμα παιδάκια κι ότι δεν πρόκειται να προετοιμάσουν ένοπλη κατάληψη της εξουσίας. Και γι' αυτό τους νομιμοποίησαν. Η νομιμοποίηση δείχνει όχι ότι έχουμε δημοκρατία, αλλά ότι άλλαξε η φύση των ΚΚ κι αυτό το απέδειξε η στάση τους στη δικτατορία. Γιατί όταν δεν χρησιμοποιείς ένοπλες ενέργειες σε φάση ανοιχτής δικτατορίας όταν η λαϊκή βία είναι αποδεκτή απ' τα πιο πλατιά δυνατόν λαϊκά στρώματα μέχρι και τη δεξιά, πότε θα τη χρησιμοποιήσεις. Αυτό δείχνει με τρόπο αναμφισβήτητο ότι δεν έχεις πρόθεση να τη χρησιμοποιήσεις ποτέ. Βέβαια, πολλά στελέχη, όταν τους ρωτάνε, λένε ότι φταίει η διάσπαση του '68 που αποδιοργάνωσε το κόμμα και γι' αυτό δεν έγινε δυναμική αντίσταση. Κι αυτό όμως είναι ψέμα αν αναλογιστούμε πόσοι και πόσοι, χωρίς καμμία πείρα, υλικά, χρήματα, έκαναν δεκάδες δυναμικών ενεργειών ξεκινώντας από το μηδέν. Αντίθετα τα δύο ΚΚ και πείρα συνωμωτικής δουλειάς είχαν και υλικά και χρήματα μπορούσαν πολύ πιο εύκολα να βρούνε και το κυριότερο, διάθεταν -παρά τα χτυπήματα πούχαν δεχτεί- πλήθος από μαχητικούς πρωτοπόρους αγωνιστές, δυναμικά εργατικά στοιχεία, που ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν όλα σε μια μέρα και να ξεκινήσουν όχι μικρές δυναμικές ενέργειες αλλά ακόμα και αντάρτικο βουνού με το πρώτο νεύμα του κόμματος. Και τα κόμματα τους κορόιδευαν και δεν έκαναν τίποτε, γιατί τέτοια ήταν η γραμμή τους: να μη γίνει δυναμική αντίσταση.
Αυτό τόδειξε τέλος η στάση τους απέναντι στη "φιλελευθεροποίηση" του Παπαδόπουλου. Έτρεξαν αμέσως να συμμετάσχουν γιατί όπως είχε πει τότε ο Ηλιου: δύο δρόμοι υπάρχουν, ή βίαια σύγκρουση ή αποδοχή της "φιλελευθεροποίησης". Κι αφού αποκλείουμε το πρώτο, μας μένει το δεύτερο. Κι εκεί θα κατάληγε και το ΚΚΕ-εξ. Αλλά το Πολυτεχνείο τους πρόλαβε.
Τέλος, οργανωτικά, σήμερα γίνεται και μια άλλη κοροϊδία με διάφορα καλπάκια που έχουν για στόχο να δημιουργήσουν την εντύπωση στα μέλη της βάσης ότι προετοιμάζεται παράνομο τμήμα που θα αμυνθεί ενεργητικά. Κι αυτό είναι κοροϊδία γιατί παράνομο τμήμα μπορεί να προετοιμάζεται, όπως άλλωστε μπορεί να προετοιμάζουν κι άλλα κόμματα, αλλά όχι για αντίσταση ενάντια στους φασίστες, αλλά γι' αυτό πούγινε και στις 21 Απρίλη, δηλαδή το κρύψιμο μέρους της ηγεσίας και την έκδοση παράνομης εφημερίδας από ένα παράνομο εκδοτικό μηχανισμό, πράγμα που τα ΚΚ είχαν πάντα. Όχι όμως για την ανάπτυξη ενεργητικής και ένοπλης αντίστασης. Κι αυτό άλλωστε φάνηκε απ' την αντίδραση τους στο ψευτοπραξικόπημα του Φλεβάρη 1975. Τη πρώτη μέρα που οι πληροφορίες ήταν συγκεχυμένες, δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να καίνε λίστες ονομάτων και να πούνε σε μερικά στελέχη να μη κοιμηθούν στα σπίτια τους. Αυτό το μεγαλειώδες ιστορικό δίδαγμα έβγαλαν απ' το πραξικόπημα του 67! Καμμιά όμως λαϊκή κινητοποίηση. Γιατί αν είχαν στόχο να αμυνθούν έπρεπε -στο επίπεδο τουλάχιστον των μαζικών κινητοποιήσεων να κατεβάσουν την ίδια μέρα 500 χιλιάδες - 1 εκατομμύριο κόσμο σε μαχητική διαδήλωση στους δρόμους της Αθήνας (χωρίς να λέμε ότι αυτό μόνο του θα έφθανε). Αλλά δεν έκαναν απολύτως τίποτα, όπως οποιοσδήποτε που θα δεχόταν μοιρολατρικά κι αμαχητί οποιοδήποτε χτύπημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger