Του Στέφανου Μάνου
Πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου, σε άρθρο μου στην Καθημερινή, προέβλεπα ότι θα πέσουμε στα βράχια είτε με Ν.Δ. είτε με ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως όμως πιο γρήγορα με ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις 6 μήνες αργότερα ο κ. Τσίπρας υπέγραψε ένα τρίτο μνημόνιο για να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας.

Είμαι σίγουρος ότι τον Ιανουάριο δεν ήταν στις προθέσεις του κ. Τσίπρα να ρίξει την Ελλάδα στα βράχια. Την έριξε όμως και διέλυσε τον παραγωγικό τομέα της οικονομίας.
Δύο μέρες πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου προβλέπω ότι μια νέα κυβέρνηση Τσίπρα, σε λιγότερο από 6 μήνες, θα υποχρεωθεί (πάλι για να αποφύγει τα χειρότερα) να πλήξει βάναυσα τους δημόσιους υπαλλήλους. Και τώρα δεν είναι στις προθέσεις του κ. Τσίπρα να θίξει τους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά θα το κάνει επικαλούμενος ...(συμπληρώστε μόνοι σας τις κατάλληλες δικαιολογίες).
Γιατί θα πλήξει βάναυσα τους δημόσιους υπαλλήλους; Γιατί δεν έχει μείνει όρθια κάποια άλλη ισοδύναμη ομάδα. Ο παραγωγικός τομέας της οικονομίας είχε ήδη ταλαιπωρηθεί από τους προκάτοχους του κ. Τσίπρα. Ο κ. Τσίπρας τον αποτέλειωσε με την "ανόητη ασάφεια" και τα capital controls. Δεν έχει πια τίποτε να δώσει. Μπορεί να αποφευχθεί αυτή η εξέλιξη; Μόνον αν ο κ. Τσίπρας υιοθετήσει τους κανόνες και τις συμπεριφορές της αγοράς για να αναζωογονήσει τον παραγωγικό τομέα (όπως έκαναν οι Κινέζοι). Αλλά τότε δεν θα είναι πια ΣΥΡΙΖΑ.