Πολλή φασαρία για το τίποτα

Πολλή φασαρία έγινε στο προχτεσινό ντιμπέιτ για τα ζητήματα της διαπλοκής και της διαφθοράς. Καμμένος και Μεϊμαράκης αντάλλαξαν κατηγορίες, ο Τσίπρας λογομάχησε με την Τρέμη για το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών και γενικότερα, στήνοντας μια βολική κοκορομαχία. Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί... Μα επειδή σε όλα τα άλλα θέματα που τέθηκαν στο ντιμπέιτ, κύρια σε αυτά που αφορούν την οικονομία και τον πυρήνα της διαχείρισης που υπόσχονται να ασκήσουν ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και οι άλλοι, οι διαφορές τους είναι ελάχιστες, αμελητέες και άρα δυσδιάκριτες για το λαό. Επομένως, έχουν ανάγκη από πλαστές διαχωριστικές γραμμές, για να πολώσουν το κλίμα και προπάντων για να συγκαλύψουν τις στρατηγικές τους ομοιότητες, που είναι συντριπτικά περισσότερες και βεβαίως ουσιαστικότερες από τις επιμέρους διαφορές τους. Γι' αυτό καταφεύγουν σε αλληλοκατηγορίες για το ποιος έκλεψε περισσότερα, ποιος θα κάνει «χρηστή» διαχείριση και ποιος όχι, ποιανού το παρελθόν είναι κηλιδωμένο και άλλα τέτοια. Χώρια που μια τέτοια διαμάχη τούς βολεύει, επειδή κρύβει ότι η διαφθορά και η διαπλοκή δεν είναι «παθογένεια», αλλά συστατικό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της σύμφυσης των μονοπωλίων με το κράτος τους, που όλοι υπηρετούν...