Ο
καθένας μπορεί να θεωρεί το νόμισμα "ουδέτερο εργαλείο" άσκησης
νομισματικής πολιτικής ή όχι, να έχει τις απόψεις του σχετικά με την
οργάνωση της οικονομικής βάσης της κοινωνίας και του ρόλου του
νομίσματος σ' αυτήν.
Αυτό όμως που δεν επιτρέπεται σε καμιά περίπτωση να κάνει, είναι να χρεώνει "μιζέρια" και "ψευδο-δραχμικές" αντιλήψεις στους συντρόφους της Αριστερής Πλατφόρμας και του Αριστερού Ρεύματος.
Πολλοί και από πολλές πλευρές, επιχειρούν να ευτελίσουν την πρότασή μας για έξοδο από το ευρώ και περίπου μας κατηγορούν ότι ανοίγει το δρόμο για "ένα σοσιαλισμό βαλκανικού τύπου", για έναν "επαρχιακό απομονωτισμό" που προτείνουμε στη θέση του "κοσμοπολιτισμού" του ευρώ.
Η λαθροχειρία και η διαστρέβλωση είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και μάλλον υποτιμά αυτούς που την επιχειρούν.
Κανείς δεν είναι δυνατό να ισχυριστεί στα σοβαρά πως, αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, θα κινηθεί προς ένα οποιοδήποτε είδος σοσιαλισμού .Εξάλλου, ο πλανήτης είναι γεμάτος από χώρες με εθνικά νομίσματα, στις οποίες ανθεί ο καπιταλισμός και μάλιστα, σε πολλές απ' αυτές, στην πιο ακραία εκδοχή του.
Φυσικά, και στην ίδια την ΕΕ, όλες οι χώρες μέλη της που βρίσκονται εκτός ευρώ, έχουν νεοφιλελεύθερα καπιταλιστικά συστήματα.
Οφείλουμε όμως να πούμε ότι οι περισσότερες από αυτές τις καπιταλιστικές χώρες- μέλη της ΕΕ που βρίσκονται εκτός ευρωζώνης, δεν υφίστανται τις οδυνηρές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και των περιοριστικών πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις τους, δεν ζουν τον εφιάλτη των κοινωνικών και εργασιακών κατεδαφίσεων που γνωρίζουν οι χώρες και οι λαοί της περιφέρειας της Ευρωζώνης.
Επομένως, είναι προφανές πως η έξοδος απ' το ευρώ, δεν είναι καθόλου ταυτισμένη με νέους, προοδευτικούς δρόμους, ενώ θεωρητικά (γιατί μάλλον στην πράξη δεν υφίσταται), υπέρ της εξόδου από το ευρώ θα μπορούσαν να ταχτούν μεγάλες μερίδες του αστικού πολιτικού κόσμου και του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας, που θα αναζητούσαν για τον ελληνικό καπιταλισμό δρόμους διεξόδου από την κρίση και μιας πιο ανεξάρτητης πορείας, επιχειρώντας συμμαχίες για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στο μοίρασμα των παγκόσμιων αγορών.
Αν όμως η έξοδος από το Ευρώ δεν σηματοδοτεί κατ' ανάγκη και προοδευτικές αλλαγές, τότε γιατί επιμένουμε τόσο πολύ και προτάσσουμε ως κομβικό ζήτημα για μια άλλη πορεία της χώρας την ανάγκη της εξόδου από το ευρώ??
Η απάντηση είναι απλή.
Επειδή χωρίς αυτήν, δεν μπορεί να γίνει το παραμικρό βήμα προς τα εμπρός.
Με δυο λόγια, όσο η Ελλάδα είναι εντός του ευρώ, με το νόμισμά της κλειδωμένο εντός μιας ενιαίας, "απελευθερωμένης" ευρωπαϊκής αγοράς και με τη νομισματική-χρηματοδοτική πολιτική της να καθορίζεται από τα γερμανικά μονεταριστικά κριτήρια, είναι αδύνατη οποιαδήποτε προσπάθεια διεξόδου από την κρίση, πολύ δε περισσότερο, οποιουδήποτε προοδευτικού μετασχηματισμού.
Κι αυτό, γιατί το Δημόσιο είναι αφοπλισμένο από κάθε είδους χρηματοδοτικά εργαλεία, αλλά και από κάθε μέσο στοιχειώδους προστασίας και ενίσχυσης της αδύναμης παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας.
Αυτό όμως που δεν επιτρέπεται σε καμιά περίπτωση να κάνει, είναι να χρεώνει "μιζέρια" και "ψευδο-δραχμικές" αντιλήψεις στους συντρόφους της Αριστερής Πλατφόρμας και του Αριστερού Ρεύματος.
Πολλοί και από πολλές πλευρές, επιχειρούν να ευτελίσουν την πρότασή μας για έξοδο από το ευρώ και περίπου μας κατηγορούν ότι ανοίγει το δρόμο για "ένα σοσιαλισμό βαλκανικού τύπου", για έναν "επαρχιακό απομονωτισμό" που προτείνουμε στη θέση του "κοσμοπολιτισμού" του ευρώ.
Η λαθροχειρία και η διαστρέβλωση είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και μάλλον υποτιμά αυτούς που την επιχειρούν.
Κανείς δεν είναι δυνατό να ισχυριστεί στα σοβαρά πως, αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, θα κινηθεί προς ένα οποιοδήποτε είδος σοσιαλισμού .Εξάλλου, ο πλανήτης είναι γεμάτος από χώρες με εθνικά νομίσματα, στις οποίες ανθεί ο καπιταλισμός και μάλιστα, σε πολλές απ' αυτές, στην πιο ακραία εκδοχή του.
Φυσικά, και στην ίδια την ΕΕ, όλες οι χώρες μέλη της που βρίσκονται εκτός ευρώ, έχουν νεοφιλελεύθερα καπιταλιστικά συστήματα.
Οφείλουμε όμως να πούμε ότι οι περισσότερες από αυτές τις καπιταλιστικές χώρες- μέλη της ΕΕ που βρίσκονται εκτός ευρωζώνης, δεν υφίστανται τις οδυνηρές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και των περιοριστικών πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις τους, δεν ζουν τον εφιάλτη των κοινωνικών και εργασιακών κατεδαφίσεων που γνωρίζουν οι χώρες και οι λαοί της περιφέρειας της Ευρωζώνης.
Επομένως, είναι προφανές πως η έξοδος απ' το ευρώ, δεν είναι καθόλου ταυτισμένη με νέους, προοδευτικούς δρόμους, ενώ θεωρητικά (γιατί μάλλον στην πράξη δεν υφίσταται), υπέρ της εξόδου από το ευρώ θα μπορούσαν να ταχτούν μεγάλες μερίδες του αστικού πολιτικού κόσμου και του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας, που θα αναζητούσαν για τον ελληνικό καπιταλισμό δρόμους διεξόδου από την κρίση και μιας πιο ανεξάρτητης πορείας, επιχειρώντας συμμαχίες για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στο μοίρασμα των παγκόσμιων αγορών.
Αν όμως η έξοδος από το Ευρώ δεν σηματοδοτεί κατ' ανάγκη και προοδευτικές αλλαγές, τότε γιατί επιμένουμε τόσο πολύ και προτάσσουμε ως κομβικό ζήτημα για μια άλλη πορεία της χώρας την ανάγκη της εξόδου από το ευρώ??
Η απάντηση είναι απλή.
Επειδή χωρίς αυτήν, δεν μπορεί να γίνει το παραμικρό βήμα προς τα εμπρός.
Με δυο λόγια, όσο η Ελλάδα είναι εντός του ευρώ, με το νόμισμά της κλειδωμένο εντός μιας ενιαίας, "απελευθερωμένης" ευρωπαϊκής αγοράς και με τη νομισματική-χρηματοδοτική πολιτική της να καθορίζεται από τα γερμανικά μονεταριστικά κριτήρια, είναι αδύνατη οποιαδήποτε προσπάθεια διεξόδου από την κρίση, πολύ δε περισσότερο, οποιουδήποτε προοδευτικού μετασχηματισμού.
Κι αυτό, γιατί το Δημόσιο είναι αφοπλισμένο από κάθε είδους χρηματοδοτικά εργαλεία, αλλά και από κάθε μέσο στοιχειώδους προστασίας και ενίσχυσης της αδύναμης παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας.
Η σημερινή ευρωζώνη και συνολικά η ΕΕ πάσχουν από βαθιά δομική
νεοφιλελεύθερη και γραφειοκρατική αρτηριοσκλήρωση, ενώ η καταθλιπτική
Γερμανική ηγεμονία στην πορεία τους μετατρέπει τους χώρους αυτούς σε
ιδιόμορφες κλειστές γερμανικές ζώνες δογματικών και αυταρχικών
αγκυλώσεων. Η ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ, έτσι
όπως έχουν εξελιχθεί, δεν μεταρρυθμίζονται ουσιαστικά αλλά
ανατρέπονται. Η Ευρώπη θα αλλάξει μόνο αν μια χώρα και στην συνέχεια
ομάδα χωρών, ξεφύγουν από την ευρωζωνική φυλακή και ανατρέψουν τα
αγοραία δεσμά της ΕΕ, διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για μια νέα ισότιμη
συνεργασία λαών και χωρών της Ευρώπης, βασισμένη σε γνήσιες προοδευτικές
αρχές και αξίες, χωρίς ηγεμονισμούς και νεοαποικιακές αποφύσεις.
Αρα, η έξοδος από το ευρώ, παρά τα προβλήματα που τυχόν αρχικά θα προκαλέσει,είναι απαραίτητη προϋπόθεση στα χέρια μιας προοδευτικής διακυβέρνησης για να σχεδιάσει και αποτελεσματικά να υλοποιήσει πολιτικές διεξόδου από την κρίση και ταυτόχρονα προοδευτικών μετασχηματισμών.
Ακριβώς εδώ εδράζεται και η δική μας επιμονή για έξοδο από αυτή την ιδιόμορφη "νομισματική φυλακή" της Ευρωζώνης. Αυτό θα είναι και το πρώτο μεγάλο, αναγκαίο και τολμηρό βήμα μιας νέας προοδευτικής και ελπιδοφόρας πορείας για το λαό και τις ανάγκες του.
Αρα, η έξοδος από το ευρώ, παρά τα προβλήματα που τυχόν αρχικά θα προκαλέσει,είναι απαραίτητη προϋπόθεση στα χέρια μιας προοδευτικής διακυβέρνησης για να σχεδιάσει και αποτελεσματικά να υλοποιήσει πολιτικές διεξόδου από την κρίση και ταυτόχρονα προοδευτικών μετασχηματισμών.
Ακριβώς εδώ εδράζεται και η δική μας επιμονή για έξοδο από αυτή την ιδιόμορφη "νομισματική φυλακή" της Ευρωζώνης. Αυτό θα είναι και το πρώτο μεγάλο, αναγκαίο και τολμηρό βήμα μιας νέας προοδευτικής και ελπιδοφόρας πορείας για το λαό και τις ανάγκες του.
Φυσικά πρέπει να σημειώσουμε
πως η μοναδική περίπτωση να σηματοδοτήσει θετικές αλλαγές για τον κόσμο
της εργασίας και όλο το λαό μια έξοδος από την Ευρωζώνη, είναι αυτό να
γίνει υπό την κυριαρχία μιας αριστερής-προοδευτικής κυβέρνησης, σαν το
πρώτο βήμα για μια σειρά παραπέρα ριζοσπαστικούς μετασχηματισμούς.
Αντίθετα,
αν αυτή την έξοδο τη διαχειριστεί μια αστική κυβέρνηση, είναι πιθανό να
αντιμετωπίσουμε επικίνδυνες και περίπλοκες καταστάσεις, καθώς ο αστικός
κόσμος θα προσπαθήσει πάνω απ' όλα να διατηρήσει την κυριαρχία του
κεφαλαίου και των αγορών στη χώρα, με το λαό χρεοκοπημένο.
Γιατί όμως διαχωρίζουμε την ευρωζώνη από την ΕΕ;
Αυτό
γίνεται, επειδή το ευρώ είναι το μεγάλο εμπόδιο προκειμένου μια
προοδευτική κυβέρνηση να αποκτήσει μέσα άσκησης πολιτικής διεξόδου και
χάραξης προοδευτικής πορείας μέσα στη χώρα της. Η θέσπιση του ευρώ
αναίρεσε κάθε δυνατότητα ανεξάρτητης και αυτόνομης οικονομικής πορείας
της χώρας.
Ετσι, ο "γόρδιος δεσμός" του ευρώ, είναι ο πρώτος που πρέπει να κοπεί, καθώς είναι και ο πλέον καθοριστικός.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη μπορεί αργότερα να σηματοδοτήσει και έξοδο από την ΕΕ;
Η
έξοδος από το ευρώ μιας χώρας ή μιας ομάδας χωρών με στόχο προοδευτικές
αλλαγές, μπορεί να ανατρέψει συνολικά τους σχεδιασμούς στην ΕΕ (το
πιθανότερο), επιταχύνοντας διαλυτικές εξελίξεις και φαινόμενα
αποσύνθεσης σ' αυτήν.
Σε κάθε περίπτωση, αν μια χώρα ή μια
μικρή ομάδα χωρών μείνει εκτός ευρώ (με την ΕΕ σε λειτουργία) και
βαθαίνει τους προοδευτικούς μετασχηματισμούς, τότε η σύγκρουση αυτής της
χώρας (ή της ομάδας χωρών) με την ίδια την ΕΕ και η αποχώρησή της
(τους) από αυτήν, είναι αναπόφευκτη.
Αυτή μπορεί να είναι,
σε γενικές γραμμές και εξαιρετικά συνοπτικά, η διαλεκτική διαδικασία
προοδευτικών και σοσιαλιστικών μετασχηματισμών σε μια χώρα ή σε μια
ομάδα χωρών και η σχέση τους με την ΕΕ.
Τελειώνοντας,
είναι αναγκαίο να πούμε ότι αυτές οι απόψεις έχουν κατατεθεί ήδη στον
ΣΥΡΙΖΑ από το 2011, αλλά δυστυχώς οι αυταπάτες περί "Ευρώπης των Λαών",
"ευρωπαϊκού δημοκρατικού κεκτημένου", "μονόδρομου εντός ευρωζώνης" κλπ,
δεν επέτρεψαν τη ζύμωσή τους τόσο στα όργανα του κόμματος όσο και
(κυρίως) παραπέρα, ανάμεσα στον κόσμο και οδήγησαν στο νέο, τρίτο
Μνημόνιο-ταφόπλακα για τη χώρα και τις λαϊκές ανάγκες.
Είναι
καιρός και επιβάλλεται ν' ανοίξει εκ νέου μια μεγάλη συζήτηση για τους
τρόπους απεμπλοκής της πατρίδας μας απ' τις μυλόπετρες των Μνημονίων,
που την καταδικάζουν σε όλεθρο και ερήμωση, και το λαό της σε βίαιη
φτωχοποίηση και εξαθλίωση.
Ο δρόμος θαναι δύσκολος και ανηφορικός, είναι όμως ο μόνος που μπορούμε πλέον να βαδίσουμε.
--
Γραφείο Κωνσταντίνου Ευαγ. Δελημήτρου
Βουλευτή Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ
ΒΟΛΟΣ
Ταχ. Διεύθυνση: Γαλλίας 6, 2ος όροφος, Τ.Κ. 382 21,
Τηλ./φαξ: 24210 76093
ΑΘΗΝΑ
Ταχ. Διεύθυνση: Μητροπόλεως αρ.1, Τ.Κ.10557- Γραφείο 608
Τηλ.:2103709656
Φαξ: 2103709659
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου