Ένα δίλημμα τίθεται από τα πάνω και ο “ελληνικός λαός” καλείται να απαντήσει σε αυτό “δημοκρατικά” και με γνώμονα το “εθνικό συμφέρον”. Τι σημαίνει όμως για εμάς τους προλετάριους αυτό το δίλημμα και πώς απαντάμε; Οι προλεταριακές ανάγκες πρώτα και πάνω απ' όλα.

---

Οι προλεταριακές ανάγκες πρώτα και πάνω απ’ όλα

   Ένα δίλημμα τίθεται από τα πάνω και ο “ελληνικός λαός” καλείται να απαντήσει σε αυτό “δημοκρατικά” και με γνώμονα το “εθνικό συμφέρον”. Τι σημαίνει όμως για εμάς τους προλετάριους αυτό το δίλημμα και πώς απαντάμε;

   Ας δούμε αρχικά τι σηματοδοτεί μία ενδεχόμενη επικράτηση του “ναι” στο επερχόμενο δημοψήφισμα:

  
   Σημαίνει πώς η ήδη εξαθλιωμένη ζωή μας, όπως όλοι τη γνωρίζουμε 5 χρόνια τώρα από την καθημερινή μας εμπειρία, θα συνεχίσει να εξαθλιώνεται. Όλη η εργατική τάξη (άνεργοι, εργαζόμενοι, νοικοκυρές και σπουδαστές), ντόπιοι και μετανάστες, θα συνεχίσουμε να δεχόμαστε μία βάρβαρη επίθεση τόσο στον άμεσο μισθό (το βδομαδιάτικο, το μηνιάτικο) αλλά και στον έμμεσο μισθό μας (τις κοινωνικές παροχές για εκπαίδευση, περίθαλψη, μεταφορές κλπ και
γενικότερα τα έξοδα αναπαραγωγής της εργασιακής μας δύναμης που έχει αναλάβει το κράτος). Την ίδια στιγμή τ’ αφεντικά θα συνεχίσουν να κάνουν πάρτυ στις πλάτες μας, πολλαπλασιάζοντας συνεχώς τα κέρδη τους. Η περαιτέρω αύξηση της ανεργίας πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η συνέχιση των αλλεπάλληλων φόρων, των χαρατσιών κλπ έχει ήδη
αναγγελθεί και από τα δύο μνημόνια ντόπια και τροϊκανά, ενώ το κόστος στέγης, νερού, ενέργειας, θα γίνεται όλο και πιο μεγάλο και δυσβάσταχτο για μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού.
  
   Ένα νέο μνημόνιο στο οποίο έχει συναινέσει και η εργατική τάξη μέσω ενός “ναι”στο δημοψήφισμα, νομιμοποιεί κοινωνικά πλέον όλα τα παραπάνω, αμβλύνει τις ταξικές αντιθέσεις ακριβώς μέσω αυτής της ιδιότυπης κοινωνικής νομιμοποίησης και δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για τη μελλοντική αύξηση της έντασης και της έκτασης της επίθεσης με ολοένα και πιο βάρβαρα μέτρα, τα οποία - και σε αυτό να μην έχουμε καμία αυταπάτη - θα περάσουν πάνω από τα σώματά μας, των ντόπιων και μεταναστών προλετάριων.

   “Ναι” τελικά σημαίνει και σηματοδοτεί την εγκαθίδρυση μόνιμων μηχανισμών λιτότητας, ή πιό σωστά, μόνιμων μηχανισμών πειθάρχησης της εργατικής τάξης.
  
    Μόνο τυχαίο δεν είναι λοιπόν το γεγονός ότι τα αφεντικά με το πρόσχημα της ανάγκης για εθνική ανάπτυξη και εθνική σωτηρία οργανώνονται πίσω από το “ναι”, τρομοκρατώντας και εκβιάζοντας τους εργαζόμενους προς την αυτήν την κατεύθυνση υπό την απειλή παύσεων πληρωμών, απολύσεων, και περαιτέρω μειώσεων στους μισθούς, ξεκαθαρίζοντας και διαλύοντας και τις τελευταίες αυταπάτες για το πού τελικά βρίσκονται τα συμφέροντά τους (και συνεπώς και τα δικά μας). Από αυτή τη διαδικασία δε θα μπορούσε να λείπει και η ΓΣΕΕ φυσικά, που προτάσσοντας της ακύρωση του δημοψηφίσματος, συντάσσεται ξεκάθαρα με το κεφάλαιο, επιβεβαιώνοντας το ρόλο που έχει ως συνδικαλιστικός φορέας στο πλευρό των αφεντικών που όχι μόνο ουδεμία σχέση έχει με τα συμφέροντα και τις ανάγκες των προλετάριων, αλλά στέκεται με τρόπο συνεπή απέναντί τους τόσα χρόνια τώρα.
  
    Όσον αφορά στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με βάση τα δικά τους λεγόμενα και τις δικές τους σαφείς προτάσεις, ένα “όχι” στο δημοψήφισμα θα φέρει ένα νέο μνημόνιο, αυτή τη φορά όχι με την υπογραφή των “κακών δανειστών” αλλά την δική τους, με όρους εξίσου επαχθείς για την εργατική τάξη και τις διεκδικήσεις της. Καθόλου δε μας εκπλήσσει η συγκεκριμένη εξέλιξη, μιας και είναι απόλυτα σύμφωνη με τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και των παρατρεχάμενών του το προηγούμενο διάστημα, που δεν έπαψαν στιγμή να υπερασπίζονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου ενάντια στα δικά μας προλεταριακά συμφέροντα και ανάγκες.
   Το “όχι” του ΣΥΡΙΖΑ είναι το όχι ενός εθνικού και δημοκρατικού μύλου που έρχεται να μας αλέσει όλους και όλες, αποσιωπώντας το ταξικό πρόσημο της εκμετάλλευσής μας .

   Αυτό λοιπόν το εκβιαστικό δίλημμα, που τίθεται από τα πάνω με τους δικούς τους όρους, το απαντάμε με ένα ΟΧΙ αλλά με τους δικούς μας όρους. Το “ΟΧΙ ” μας έρχεται σαν συνέχεια των προλεταριακών μας αρνήσεων όλο το προηγούμενο διάστημα , είτε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, είτε με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, στην κατεύθυνση των αυτοοργανωμένων, ακηδεμόνευτων και από τα κάτω αγώνων μας ,με απεργίες σε χώρους εργασίας, με καταλήψεις σε γειτονιές, με αρνήσεις πληρωμής χαρατσιών, φόρων, με παρουσία και συμμετοχή σε όλα τα πεδία της σφαίρας της κοινωνικής αναπαραγωγής, ενάντια στην πολιτική απαξίωσης της εργασιακής μας δύναμης.

- Δε νομιμοποιούμε με κανένα τρόπο το “ναι”, δε δίνουμε συνέχεια στην εξαθλίωση των ζωών μας.

- Λέμε “όχι” την Κυριακή και κάθε μέρα με τους δικούς μας όρους, με αγώνες συλλογικούς,
οργανωμένους κι από τα κάτω, με γνώμονα και κριτήριο τις προλεταριακές μας ανάγκες ενάντια στη σχέση Κεφάλαιο.


ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ - ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΣΤΕ- ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ
ΕΙΤΕ ΜΕ ΕΥΡΩ ΕΙΤΕ ΜΕ ΔΡΑΧΜΗ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ