Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Κάλεσμα σε συγκέντρωση, Κυριακή 11 Ιούλη, 19:00, Πάρκο Ντορέ ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΟ ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΝΗΝΟΝΙΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ


ΓΙΑ ΤΟ “ΑΡΙΣΤΕΡΟ” ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Οι μάσκες έπεσαν. Μετά από 5 μήνες «σκληρής διαπραγμάτευσης» και ένα δημοψήφισμα όπου η ερμηνεία και διαχείριση του ΟΧΙ που επικράτησε συνιστά το κατεξοχήν παράδειγμα της συριζο-νεόκοπης έννοιας «δημιουργική ασάφεια», η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρότεινε στη βουλή ένα νέο/παλιό μνημόνιο (αυτό ή περίπου αυτό στο οποίο είπε «όχι» σχεδόν το 62% όλων όσων ψήφισαν την Κυριακή 5 Ιούνη) στο βωμό της παραμονής στην ευρωζώνη, και ως ένδειξη καλής θέλησης στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο.
Με ελάχιστες απώλειες από τον ΣΥΡΙΖΑ, το σχέδιο μέτρων πέρασε από τη Βουλή με τη στήριξη των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι και στάλθηκε στους «θεσμούς» προς έγκριση. Μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα, κατάργηση πρόωρων συντάξεων και όριο συνταξιοδότησης στα 67, συμπίεση του εισοδήματος των αγροτών μέσω κατάργησης του ειδικού φορολογικού καθεστώτος, αύξηση έκτακτης εισφοράς, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, αύξηση εισφορών υγείας, μείωση του ορίου των 1.500 ευρώ για κατασχέσεις μισθών- συντάξεων, άνοιγμα επαγγελμάτων, ιδιωτικοποιήσεις και αποκρατικοποιήσεις λιμανιών και αεροδρομίων. Σε αυτά τα μέτρα είναι σίγουρο πως θα προστεθούν κι άλλα από την πλευρά της Ε.Ε. και της Ε.Κ.Τ.

Μετά από δύο μνημόνια συνεχούς και κλιμακούμενης υποτίμησης της τάξης μας, δυο χρόνια πρωτόγνωρων ποσοστών ανεργίας και εξαθλίωσης, ένα τρίτο μνημόνιο είναι πλέον στο κατώφλι. Με την -αυτονόητη για κάθε διαχειριστή του υπάρχοντος- συνέχιση ενός καθεστώτος υποταγής και υποδούλωσης στο ντόπιο και στο ξένο κεφάλαιο, η κρίση στην Ελλάδα μοιάζει με ένα βαρέλι δίχως πάτο. Μόνο το κεφάλαιο δεν πτοείται, και μαζί τα πάσης φύσεως παράσιτα που το στηρίζουν: οι θιασώτες του ΝΑΙ, οι «Τζήμεροι», η Εκκλησία και άλλοι διάφοροι, τους οποίους από την πρώτη στιγμή αντιμετωπίσαμε, όχι ως «διαμαρτυρόμενους πολίτες», αλλά ως ξεκάθαρο ταξικό μας εχθρό, τον οποίο πρέπει να τσακίζουμε, και ειδικά όταν κατεβαίνει στο δρόμο.
Σ’ αυτούς έρχεται να συμπαραταχτεί πλέον και η «αριστερή» κυβέρνηση, η οποία πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που η ίδια οργάνωσε, μετατρέποντας το ΟΧΙ ενάντια στα μνημόνια σε ένα ηχηρό ΝΑΙ στη λιτότητα την οποία καταδίκαζε επί τρία χρόνια ως αντιπολίτευση και κατακεραύνωνε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που και αυτό έγινε, μέσα σε λίγους μήνες, ένα κουρελόχαρτο.
Η κυβέρνηση που θα καταργούσε με έναν νόμο όλα τα μνημόνια αποδείχτηκε ανίκανη να εφαρμόσει το παραμικρό μέτρο προς όφελος των εργαζομένων και των ανέργων, αλλά ιδιαίτερα ικανή να μας φορτώσει με έναν νόμο ένα ακόμη μνημόνιο. Απέδειξε περίτρανα, ακόμη και στους ίδιους της τους υποστηρικτές, ότι ο ρόλος του κράτους (αριστερού ή δεξιού) είναι η αναπαραγωγή του χρηματιστικού κεφαλαίου και η διαιώνιση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ντόπιων και μεταναστών, από εγχώρια και ξένα αφεντικά. Απέδειξε ότι οι όροι υποδούλωσης του λαού δεν ανατρέπονται από την «αριστερή» κυβέρνηση.
Οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτό το πλαίσιο θεωρείται απειλή όχι μόνο για την Ε.Ε., αλλά και για όλες τις ‘κυρίαρχες’ δυνάμεις του πλανήτη (βλ. ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία). Κάθε υποψία αντίστασης στη φτώχεια και την εξαθλίωση, ‘διαβάζεται’ από αυτούς ως κίνδυνος κλυδωνισμού των χρηματιστηριακών τους αγορών  και, φυσικά, αυτού  του ίδιου του συστήματος που τις θρέφει: του καπιταλισμού.
Αυτό που περίτρανα αποδεικνύουν η Ε.Ε. και η Ε.Κ.Τ. είναι ότι η αλληλεγγύη δεν χτίζεται μεταξύ κρατών, αλλά μόνο μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων του κόσμου που αγωνίζονται για τη χειραφέτησή τους και την οριστική διάρρηξη των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής που έχτισαν και χτίζουν τα παγκόσμια τείχη της φυλακής τους.
Ο πόλεμος που άσκησαν με τη στάση χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών δεν αφορούσε σε καμιά περίπτωση την ελληνική κυβέρνηση, αλλά τους ίδιους τους εργάτες, ντόπιους και μετανάστες, οδηγώντας τους σε μια κατάσταση πανικού, εκβιάζοντας τους άμεσα για τη βίαιη παραμονή της χώρας στο ευρώ και τρομοκρατώντας τους, πάντα σε αγαστή συνεργασία με τα ντόπια Μ.Μ.Ε., για τις «συνέπειες» της εξόδου.
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, η μόνη επιλογή των αγωνιστών είναι να φωνάξουν τα ΟΧΙ τους στον δρόμο και όχι να τα αναθέτουν στους «από πάνω» μέσω μιας κάλπικης κάλπης.
Είναι στο χέρι μας, ως εργαζόμενοι, άνεργοι, καταπιεσμένοι, ντόπιοι και μετανάστες, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων που προτάσσει η συγκυρία, χτίζοντας τις δικές μας δομές, όχι απλά για να επιβιώσουμε της κρίσης, αλλά και για να γίνουμε εμείς η δική τους κρίση.
Είναι στο χέρι μας να δείξουμε ότι οι αρνήσεις και τα ΟΧΙ μας μπορούν να μεταμορφωθούν σε συλλογική οργανωμένη δράση, με δομές αλληλεγγύης, αυτομειώσεις, απαλλοτριώσεις, συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, καταλήψεις και συγκρούσεις.
Με πρόταγμά μας τη γενική αυτοδιεύθυνση, είναι στο χέρι μας να βάλουμε γερά τον θεμέλιο λίθο για την κοινωνική επανάσταση.


ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΟ ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΝΗΝΟΝΙΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΕ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ


   




  Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
              
lib_thess@hotmail.com
www.libertasalonica.wordpress.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger