Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Mηνύματα αλληλεγγύης προς τον Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπνταλά των Δημήτρη Κουφοντίνα και Νίκου Μαζιώτη

♦ Κείμενο του Δημήτρη Κουφοντίνα για τον Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπντάλλα
Πρόσφατα στη Γαλλία το πολιτικό σύστημα, με προεξάρχουσα τη Μαρίν Λεπέν, διαδήλωσε την πίστη του στις «αξίες της γαλλικής δημοκρατίας».
Μαζί τους έσπευσε να συνταχθεί και η μεταμοντέρνα γαλλική (και όχι μόνο) διανόηση, που στο όνομα αυτών των «αξιών» νομιμοποιεί όλες τις γενοκτονίες της γαλλικής άρχουσας τάξης στο εξωτερικό και όλη την κρατική βία και τον εκφασισμό στο εσωτερικό της Γαλλίας.
Αυτή η τόσο φλύαρη διανόηση, που απαξιώνει ηθικά κάθε μορφή λαϊκής αντιβίας (είτε πρόκειται για πράξεις εκδίκησης, είτε για ενέργειες των επαναστατικών οργανώσεων που λειτουργούν ιδεολογικά και δημιουργούν συνείδηση), την ίδια ώρα θεωρεί αδιανόητο να υπερασπίσει τα θύματα της γαλλικής άρχουσας τάξης, τόσο έξω όσο και μέσα στη Γαλλία.

Ετσι δεν έχει βρει ούτε μια λέξη να πει για τον αγωνιστή της παλαιστινιακής αντίστασης, τον Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπνταλά, που παραμένει εδώ και 31 ολόκληρα χρόνια αιχμάλωτος της γαλλικής εξουσίας. Παρακολουθεί με απάθεια και συνένοχη σιωπή το διαρκές βασανιστήριο του σύντροφου Αμπνταλά, σε αυτή την υποκριτική φάρσα που παίζεται ανάμεσα στη δικαστική και την πολιτική εξουσία της Γαλλίας, που εναλλάσσονται στο ρόλο του «καλού» και του «κακού», με το ίδιο πάντοτε αποτέλεσμα: Ο Αμπνταλά να παραμένει όμηρος, προς δόξαν αυτών των περίφημων «αξιών της γαλλικής δημοκρατίας» και του γαλλικού πολιτισμού.
Αυτή η διανόηση, που τόσο πρόθυμα παρέχει πιστοποιητικό νομιμότητας στην εξουσία, να μην ξεχνά τα λόγια του Ροβεσπιέρου, ότι άλλα είναι τα κριτήρια των εξουσιών, και άλλα τα κριτήρια των λαών.

Και, σύμφωνα με τα κριτήρια των λαών, ο Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπνταλά, επί 31 χρόνια έγκλειστος στις γαλλικές φυλακές, αμετανόητος αγωνιστής της παλαιστινιακής υπόθεσης, έχει όλο το δίκιο του κόσμου με το μέρος του. Ο αγώνας του είναι κομμάτι του ίδιου μεγάλου αγώνα των καταπιεσμένων όπου γης, και έχει την υποστήριξη και την αλληλεγγύη μας.
Από τον Δομοκό και την ειδική πτέρυγα τύπου Γ’ της φυλακής, ενώνω και εγώ τη φωνή αλληλεγγύης και χαιρετώ με τη γροθιά τον Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπνταλά. Καλή δύναμη και καλή λευτεριά, σύντροφε!
Δ.Κ.
30.1.2015

♦ Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη μέλους του Επαναστατικού Αγώνα για τον Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπντάλλα

Διαχρονικά ιδιαίτερο σημείο αναφοράς των αγώνων για την απελευθέρωση του ανθρώπου από την τυραννία, από τα δεσμά του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού και του κράτους, είναι οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που έδωσαν την ζωή τους στον αγώνα αυτό και οι φυλακισμένοι αιχμάλωτοι οι οποίοι δεν λύγισαν, δεν μετανόησαν και δεν αποκήρυξαν τον αγώνα και τις πράξεις τους. Ιδιαίτερα εκείνοι οι οποίοι επιλέγοντας τον ένοπλο αγώνα όσα χρόνια και αν πέρασαν στις φυλακές σε ειδικές συνθήκες κράτησης και απομόνωσης, κράτησαν ψηλά την σημαία του αγώνα. Ένας από αυτούς τους συντρόφους είναι ο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπντάλλα ο οποίος ήταν μέλος των Λιβανέζικων Επαναστατικών Ένοπλων Φραξιών και βρίσκεται στις Γαλλικές φυλακές από το 1984 και διανύει ήδη το 31ο έτος της κράτησης του.
Παρά το ότι έχει συμπληρώσει το όριο κράτησης που μπορεί να πάρει αναστολή, οι γαλλικές αρχές μετά από επανειλημμένες παρεμβάσεις των ΗΠΑ αρνούνται να τον αποφυλακίσουν.
Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που έπεσαν στον αγώνα και οι φυλακισμένοι επαναστάτες όπως ο σύντροφος Αμπντάλλα είναι οι σημαίες του αγώνα μας εναντίον της εξουσίας του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού και του κράτους. Είναι αυτοί που δίνουν το φωτεινό παράδειγμα ότι οι αγωνιστές παραμένουν όρθιοι μπροστά στο αντίτιμο και το κόστος.
Γιατί δεν γίνεται να προτρέπουμε τους λαούς να ξεσηκωθούν και να επαναστατήσουν εναντίον του καπιταλισμού και να ρισκάρουν το αντίτιμο του θανάτου και του μακροχρόνιου εγκλεισμού αν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να αντέξουμε το κόστος του αγώνα. Αν δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεων μας της συμμετοχής μας στον αγώνα.
Οι κρατούμενοι αιχμάλωτοι του κοινωνικού και ταξικού πολέμου οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που έπεσαν στον αγώνα είναι οι σημαίες της επανάστασης και όποιος τους ξεχνά, ξεχνά και τον ίδιο τον πόλεμο.
Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα 
Φυλακές Δομοκού

Πηγή:
http://www.palestineresist.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger