Σκόπελος - Η εναλλακτική… όαση των Σποράδων

Σερφάροντας στο διαδίκτυο προκειμένου να αποφασίσω για τον φετινό μου καλοκαιρινό προορισμό, το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε φωτογραφίες, αρκετά δελεαστικές θα έλεγα, που απεικόνιζαν νησιά των Σποράδων.

Σκύρος, Σκιάθος, Σκόπελος, Αλόννησος, όλα μια μαγεία. Δύσκολη η απόφαση. Δεδομένου ότι ήθελα να αποφορτιστώ από τη βαβούρα και την πολυκοσμία της Αθήνας, επέλεξα το νησί που συνδυάζει την ηρεμία της θάλασσας και της φύσης ευρύτερα με μια κοσμοπολίτικη νότα, τη Σκόπελο.

Prologue de l' histoire

Από το λιμάνι του Βόλου σάλπαρε το πλοίο Express Skiathos με προορισμό τη Σκιάθο και μετέπειτα τη Σκόπελο ή Πεπάρηθο όπως ονομαζόταν στους αρχαίους χρόνους. Έπειτα από ένα ταξίδι διάρκειας τριών ωρών περίπου, φτάσαμε αισίως στο νησί. Πριν μεταφέρω τις αποσκευές μου στο Aeolos Hotel,το ξενοδοχείο που θα με φιλοξενούσε κατά τη διάρκεια της διαμονής μου εκεί, αποφάσισα να γυρίσω το νησί σε δύο ρόδες.

Άκρως αναπαυτικό και πρακτικό το KYMCO Downtown 300i, μου προσέφερε μια βόλτα απολαυστική και καθόλου κουραστική. Θαύμασα το ρομαντικό και συνάμα γραφικό τοπίο καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Το μεγαλύτερο κομμάτι της έκτασης του νησιού, καλύπτεται από παρθένο πευκοδάσος. Βλέπεις τόσο πράσινο που "χορταίνει'' το μάτι σου και γαληνεύει η ψυχή σου. Το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας έρχεται να συμπληρώσει το σαγηνευτικό αυτό τοπίο και να σε ταξιδέψει πνευματικά, αποβάλλοντας από μέσα σου κάθε αρνητική σκέψη και συναίσθημα.

Περπατώντας στο νησί του "Mamma Mia"

Παρακολουθώντας τις φυσικές ομορφιές του νησιού, αντελήφθην το λόγο που οι παραγωγοί του Ηοllywood επέλεξαν το νησί αυτό για να σκηνοθετήσουν την ταινία. Μια ολόκληρη μικρή πολιτεία ξεπροβάλλει, χτισμένη πάνω στο βράχο. Στενά πλακόστρωτα, ανηφορικά σοκάκια που τα ανακαλύπτεις ανεβαίνοντας τα πλατύσκαλα και εντυπωσιακές μπουκαμβίλιες που αναδύονται από τους μικρούς αλλά προσεγμένους κήπους των Σκοπελιτών.

Πλήθος εκκλησιών και μοναστηριών αποκαλύπτουν το βαθύ θρησκευτικό αίσθημα των κατοίκων. Μια εκ των πιο παλαιών χρονολογικά, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, χτισμένη στο βράχο μου κέντρισε το ενδιαφέρον.

Μικρή σε διαστάσεις και με θέα τη μαγευτική Μεσόγειο, σου προκαλεί ένα αίσθημα δέους. Άραγε πόσες ανθρώπινες ψυχές να πάτησαν εκεί το πόδι τους στα βάθη του χρόνου; Μεγαλύτερη εντύπωση ωστόσο μου έκαναν οι εικόνες που φιλοξενούσε μέσα της, μεταξύ αυτών η πιο παλιά που ήταν του 17ου αιώνα.

Vamos a La Playa

Η θέα της θάλασσας με έκανε να νοσταλγήσω ένα χάδι δροσιάς και την αλμύρα της. Με σύντροφό μου το KYMCO Downtown 300i, κίνησα προς την παραλία. Πρώτη μου επιλογή η παραλία του Λιμνοναρίου. Ένας γαλαζοπράσινος παράδεισος ανοίχτηκε μπροστά μου. Αμμώδης παραλία (η μοναδική του είδους στο νησί), κρυστάλλινα νερά και όλα αυτά στο πλαίσιο μιας οργάνωσης που περιλαμβάνει μπαράκια και ταβέρνες για να εξυπηρετήσει ακόμη και τον πιο ιδιότροπο και απαιτητικό τουρίστα.

Αφού απόλαυσα στο έπακρο την ανεπανάληπτη θέα και τις πρώτες μου βουτιές, σειρά είχε η Στάφυλος. Εξίσου οργανωμένη παραλία, ένας πευκόφυτος κόλπος με ψιλό βότσαλο και καθαρά νερά. Η ύπαρξη ναυαγοσώστη εμπνέει ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια για ένα ακόμη πιο απολαυστικό μπάνιο.

Σκοπελίτικες γεύσεις

Και επειδή ως γνωστόν η θάλασσα σου ανοίγει την όρεξη, είπα να τιμήσω τα τοπικά εδέσματα. Περνώντας έξω από τις ταβέρνες, οι μυρωδιές "ακούγονταν" σαν γοητευτικό άσμα των μυθικών Σειρήνων, γαργαλώντας πονηρά τη μύτη μου. Δεν αντιστάθηκα και δοκίμασα την περίφημη στριφτή Σκοπελίτικη τυρόπιτα, φτιαγμένη από ντόπιο λευκό τυρί και τηγανισμένη σε αγνό ελαιόλαδο.

Κάτω από τον ίσκιο του πλατάνου αφουγκραζόμουν τη γαλήνη του τόπου αναμειγμένη με τις φωνές των τουριστών στην ταβέρνα που εξέφραζαν το θαυμασμό για το γευστικό φαγητό και τις ομορφιές της περιοχής. Και για να "δέσει" το γλυκό, προτίμησα για επιδόρπιο το δημοφιλές "αυγάτο", γλυκό του κουταλιού το οποίο παρασκευάζεται από μια ποικιλία δαμάσκηνων που ευδοκιμεί στη περιοχή.

Why do all good things come to an end?

Απορία που την εκφράζει και η Nelly Furtado στο ομώνυμο τραγούδι της. Τρείς μέρες πέρασαν δίχως να το αντιληφθώ. Λίγος ο χρόνος, μα τα αισθήματα που βίωσα, ικανοποιώντας όλες μου τις αισθήσεις, ήταν πολλά. Έφτασε η στιγμή του γυρισμού. Το πλοίο με περιμένει. Άφησα πίσω μου τη Χώρα, κρατώντας μέσα μου τις αναμνήσεις ενός τόπου που θα ήθελα μελλοντικά να επισκεφτώ ξανά. Πίσω στην Αθήνα, τα πάντα φαντάζουν κομφούζιο. Έντονοι ρυθμοί, καυσαέριο και τσιμέντο καυτό από τη ζέστη του καλοκαιριού. Ήδη σχεδιάζω τον επόμενό μου προορισμό για ακόμη περισσότερες εμπειρίες και αποτοξίνωση από την φθορά της καθημερινότητας. Ποιός ξέρει για που θα βάλω πλώρη μελλοντικά;

Κείμενο: Φανή Τσιμενίδου