ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ Κόβονται επιδόματα και αναπηρικές συντάξεις

Η έκθεση του ΟΟΣΑ και οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, οδηγούν σε απόλυτη εξαθλίωση τους πιο ευάλωτους και τις οικογένειές τους

Από τη διαδήλωση της ΣΕΑΑΝ τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ

Eurokinissi

Το «τσεκούρι» που ετοιμάζει η κυβέρνηση στα προνοιακά επιδόματα και στις συντάξεις των αναπήρων θα βυθίσει στην εξαθλίωση ακόμη περισσότερους ανάπηρους, χρονίως πάσχοντες και τις οικογένειές τους. Σε μια εποχή που η τεχνολογία και η επιστήμη προσφέρουν τεράστιες δυνατότητες για να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων με σοβαρά προβλήματα υγείας, τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζονται ως «κόστος» για το κράτος και ως πελάτες για όσους εμπορεύονται υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, φάρμακα και αναπηρικά είδη.

Σε αυτήν τη λογική κινείται η έκθεση του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), με θέμα «Μεταρρύθμιση των προγραμμάτων Κοινωνικής Πρόνοιας», που δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβρη. Η ήδη δεινή θέση των αναπήρων και των χρονίως πασχόντων θα επιδεινωθεί. Το επόμενο διάστημα στο στόχαστρο των ανατροπών της κοινωνικής ασφάλισης θα μπουν οι πιο ευαίσθητες και ευπαθείς ομάδες.

Στην έκθεση του ΟΟΣΑ αναφέρεται πως στην Ελλάδα υπάρχει υπερβολικός αριθμός δικαιούχων προνοιακών επιδομάτων. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του υπουργείου Εργασίας οι δικαιούχοι προνοιακών επιδομάτων στη χώρα μας ανέρχονται σε 164.106.
Οπως σημειώνει η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), οι αριθμοί των δικαιούχων είναι εξαιρετικά μικροί σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες: «Ο αριθμός των ατόμων με αναπηρία ή με χρόνια πάθηση υπολογίζεται στο 10% του πληθυσμού, δηλαδή περίπου στο 1 εκατ. Από αυτούς, οι 500.000 έχουν βαριά αναπηρία και επίδομα δεν παίρνει ούτε το 1/3!»
Επίσης, σύμφωνα με τη ΣΕΑΑΝ, ένας μεγάλος αριθμός ατόμων με αναπηρία ή χρόνια πάθηση διαφόρων κατηγοριών δεν παίρνει επίδομα Πρόνοιας, όπως για παράδειγμα οι κωφοί (18 - 65 ετών), οι πάσχοντες από Αλτσχάιμερ κ.ά. Ιδιαίτερα επισημαίνει τα μεγάλα αδιέξοδα για τους ανθρώπους με ποσοστά αναπηρίας κάτω από τα όρια που βάζει η νομοθεσία. Η κατηγορία αυτή αριθμεί πάνω από 300.000 άτομα, που δε δικαιούνται ούτε τις ελάχιστες παροχές, ενώ η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνεργοι και μάλιστα μακροχρόνια.

Τα «ρετιρέ», οι «μαϊμούδες» και οι περικοπές

Κάθε φορά, πριν τις περικοπές η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της προλειαίνουν το έδαφος. Πότε με τους ανάπηρους - «μαϊμού», που «αν αποκαλύπτονταν, οι πραγματικοί ανάπηροι θα έτρωγαν με χρυσά κουτάλια», πότε με τους ανάπηρους που μαζί με την αναπηρική σύνταξη παίρνουν και επίδομα. Οι τελευταίοι κατατάσσονται από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της κυβέρνησης στα λεγόμενα «ρετιρέ»...
Εσκεμμένα «μπλέκουν» τα προνοιακά επιδόματα με τις αναπηρικές συντάξεις, οι οποίες δίνονται σε ανθρώπους που έχουν εργαστεί. Είναι δηλαδή «δουλεμένα» λεφτά, ανάλογα με τις εισφορές που έχουν καταβάλει και τα ένσημα που έχουν συγκεντρώσει για να παίρνουν μια σύνταξη, αν δεν μπορούν να εργαστούν σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος ή σοβαρής ασθένειας.
Αλλωστε και αυτές οι συντάξεις μπαίνουν τώρα στο στόχαστρο της κυβέρνησης, με το νέο κανονισμό του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης. Οπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης», ο κανονισμός ορίζει ότι αν τη στιγμή του ατυχήματος ή της επαγγελματικής ασθένειας δεν έχει θεμελιωθεί δικαίωμα στη σύνταξη (δηλαδή οι 4.500 μέρες ασφάλισης ή 1.500 μέρες ασφάλισης από τις οποίες οι τελευταίες 600 την τελευταία 5ετία), τότε στον ανίκανο προς εργασία ασφαλισμένο δεν αποδίδεται καμία αναπηρική σύνταξη! Αντ' αυτής του «επιστρέφονται» οι εισφορές και μάλιστα μόνο οι δικές του και όχι και του εργοδότη.
Τα ίδια τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας φανερώνουν πως οι συνταξιούχοι δικαιούχοι προνοιακών επιδομάτων είναι λίγοι και πως το μηνιαίο εισόδημά τους τούς κατατάσσει οπουδήποτε αλλού, εκτός από τους «προνομιούχους»: 48.729 συνταξιούχοι λαμβάνουν και προνοιακό επίδομα μέσου ύψους 370 ευρώ το μήνα. Από αυτούς, οι 22.590 είναι συνταξιούχοι αναπηρίας, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων (21.644) παίρνει σύνταξη από 300 - 1.500 ευρώ. Οι δικαιούχοι μόνο προνοιακών επιδομάτων ανέρχονται στους 115.377 και προσπαθούν να επιβιώσουν με μόλις 322,50 ευρώ το μήνα κατά μέσο όρο!
Επίσης, δημοσιεύματα και ρεπορτάζ αναφέρουν «σκανδαλώδεις» τάχα περιπτώσεις ανθρώπων που παίρνουν πάνω από ένα επίδομα. Τέτοιες περιπτώσεις, όμως, είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία άτομα με πολλαπλές, βαριές αναπηρίες, που μπορεί να λαμβάνουν, π.χ., επίδομα τετραπληγίας και νοητικής στέρησης ταυτόχρονα. Μπορεί όμως κάποιος να αναρωτηθεί ποιες είναι οι τεράστιες ανάγκες ενός ανθρώπου με κινητική αναπηρία και νοητική στέρηση;
Τα προνοιακά επιδόματα των ΑμεΑ έρχονται να καλύψουν τις πρόσθετες ανάγκες που προκύπτουν από καθαυτή την αναπηρία, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία υπηρεσιών στήριξης και υποδομών για τα ΑμεΑ. Το ύψος τους, όμως, και οι προϋποθέσεις για την καταβολή του σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στις οξυμένες πραγματικές ανάγκες.
Για παράδειγμα, ένας κινητικά ανάπηρος θα πρέπει να κάνει συγκεκριμένες κατασκευαστικές παρεμβάσεις στο σπίτι του για να μπορεί να λειτουργεί καθημερινά μέσα σε αυτό. Ενας βαριά ανάπηρος που δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί χρειάζεται μια σειρά υλικά καθαριότητας, υγειονομικό υλικό αλλά και άνθρωπο να τον φροντίζει.
Ο τυφλός για να κυκλοφορεί πολλές φορές αναγκάζεται να χρησιμοποιεί ταξί, χρειάζεται ειδικά βοηθήματα. Πολύ περισσότερο, κάποιος που χρειάζεται καθημερινά κάποιες θεραπείες που κοστίζουν και δεν μπορεί να τις εξασφαλίσει μέσα στο εμπορευματοποιημένο σύστημα της Υγείας.

Η έκθεση του ΟΟΣΑ

Η σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ αντικατοπτρίζει τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και τα αποκαΐδια που αφήνει πίσω της. Πιο συγκεκριμένα, στην έκθεση αναφέρεται:

• Σήμερα για αναπηρικές συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας καταβάλλεται το 1% του ΑΕΠ. Ο στόχος είναι το ποσοστό αυτό να μειωθεί κατά 30%-60%, να πέσει δηλαδή στο 0,4% του ΑΕΠ. Μάλιστα η έκθεση αναφέρεται στο ΑΕΠ του 2009, που σήμερα έχει μειωθεί κατά 27%!
• Δεν μπορεί κάποιος που είναι ικανός για οποιαδήποτε εργασία να λαμβάνει αναπηρική σύνταξη ή αναπηρικό επίδομα. Λες και το κράτος θα εξασφαλίσει στον ανάπηρο ή στον χρονίως πάσχοντα μια δουλειά ή λες και η ικανότητα προς εργασία μπορεί να καλύψει σε κάποιον τις ανάγκες του για στέγη, φάρμακα, τροφή, θέρμανση, μετακινήσεις κ.λπ.
• Κανένα επίδομα ή αναπηρική σύνταξη πάνω από 500 ευρώ. «Οι παραπληγικοί σήμερα και οι άνεργοι τυφλοί παίρνουν 700 ευρώ το μήνα. Την ίδια στιγμή ένας παραπληγικός χρειάζεται τουλάχιστον 1.000 ευρώ το μήνα για υγειονομικό υλικό και για τις απαραίτητες θεραπείες», σημειώνει η ΣΕΑΑΝ.
• Δεν μπορεί να δίνεται σύνταξη ή επίδομα σε κάποιον που έχει οικογενειακό εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο («σκαλοπάτι»).

Οπως υπογραμμίζει η ΣΕΑΑΝ, «σε όλη την έκθεση μιλάνε γι' αυτό το "σκαλοπάτι" χωρίς να το ορίζουν. Οπου το αναλύουν - στα ψιλά γράμματα - ορίζεται στα 800 ευρώ το μήνα και στα 9.600 ευρώ το χρόνο. Αν μια οικογένεια έχει ένα παιδί με αναπηρία και δουλεύει ο ένας γονέας και ξεπερνάει τα 9.600 ευρώ το χρόνο δεν μπορεί να πάρει ούτε επίδομα, ούτε σύνταξη. Δηλαδή θα πρέπει με 900 ευρώ το μήνα να ζήσει μια τουλάχιστον τριμελής οικογένεια που - για παράδειγμα - μπορεί να έχει παιδί με αυτισμό.
Ενα παιδί που χρειάζεται συνεχή επιτήρηση και σε πολλές περιπτώσεις και συνοδό, που έχει ανάγκη από συνεχείς θεραπείες (λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, ψυχοθεραπείες). Αυτές οι θεραπείες κοστίζουν στο γονιό 300 - 800 ευρώ το μήνα επιπλέον από αυτά που καλύπτει το ταμείο.
Αν πηγαίνει σε κέντρο ειδικής αγωγής με τροφεία είναι άλλα 300 - 800 ευρώ το ελάχιστο. Ανθρωποι που έχουν παιδιά με αυτισμό, με σχετική οικονομική άνεση, μπορεί να πληρώνουν για το πρόγραμμα αποκατάστασης του παιδιού τους από 1.500 - 2.000 ευρώ το μήνα επιπλέον από αυτά που καλύπτει το ταμείο τους!»

• Τα περιουσιακά στοιχεία θα αποτελούν κριτήριο για αναπηρική σύνταξη ή επίδομα. «Δηλαδή αν ένας ανάπηρος έχει ένα σπίτι που νοικιάζει ή ένα σπίτι στο χωριό δε θα μπορεί να παίρνει αναπηρική σύνταξη ή επίδομα; Εχει εξασφαλίσει τα έξοδα θεραπείας και φροντίδας; Το αντίθετο. Ολο και περισσότερες οικογένειες πλέον δεν μπορούν να προσφέρουν ούτε τα στοιχειώδη. Σήμερα ολόκληρες οικογένειες ζουν από τα προνοιακά επιδόματα, έχουν "γονατίσει" οικονομικά και ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης», σχολιάζει η ΣΕΑΑΝ.