O Football Philosopher αναλύει την Παρί Σεν Ζερμέν.
Οι Γάλλοι που στοχεύουν στην 4άδα, δεν έχουν βρει ακόμα ρυθμό, αλλά τα
αστέρια τους είναι πολλά. Έχουν αδυναμίες, μπορεί ο Ολυμπιακός να τις
εκμεταλλευτεί;
Μια από αυτές είναι και η Paris Saint-Germain. Η αποψινή αντίπαλος
του Ολυμπιακού, πέρυσι έφτασε μέχρι τα προημιτελικά όπου παραλίγο να
αποκλείσει την Barcelona. Φέτος οι πρωταθλητές Γαλλίας δηλώνουν ότι
στόχος τους είναι η 4άδα. Προς το παρόν πρέπει να περάσουν από το
Καραϊσκάκη.
Την οδηγούν τα αστέρια
Η PSG ως γνωστόν διαθέτει πολλούς παίκτες με τρομερή ποιότητα. Είναι μια ομάδα γεμάτη σε όλες τις γραμμές και (σχεδόν σε όλες) τις θέσεις. Το καλοκαίρι εκτός από ακόμα μερικές προσθήκες ικανότατων παικτών, άλλαξε και προπονητή. Ο Laurent Blanc διαδέχθηκε τον Carlo Ancelotti και όπως είναι λογικό οι Παριζιάνοι ακόμα δεν έχουν βρει ρυθμό. Στο ξεκίνημα της σεζόν φαίνεται να ψάχνονται. Προσοχή όμως. Κατάφεραν να έχουν τον έλεγχο και των 5 αγώνων που έχουν δώσει μέχρι τώρα στο Championnat. Είχαν την κατοχή της μπάλας, έφτιαχναν πολλές ευκαιρίες, δέχονταν λίγες φάσεις. Παρ’ όλα αυτά, έχουν πετάξει ήδη 4 βαθμούς, αν και είχαν σχετικά βατό πρόγραμμα.
Αυτή τη στιγμή, δεν είναι μια καλή ομάδα. Δε λειτουργεί σωστά ως σύνολο, με χημεία και αυτοματισμούς. Δεν έχει ρυθμό και καλό ομαδικό παιχνίδι για πολλή ώρα. Κατά διαστήματα μοιάζει μπερδεμένη ή και χαμένη. Προσοχή όμως. Δεν είναι σκορποχώρι, διατηρεί τον έλεγχο, δεν αφήνει πολλά κενά. Για παράδειγμα, η Real, μια άλλη ομάδα με εξαιρετικά ποιοτικούς παίκτες, αλλά που ψάχνεται, παρουσιάζεται στους αγώνες της πολλές φορές εντελώς αποδιοργανωμένη και εκτεθειμένη από τον αντίπαλο.
Η κατεύθυνση και οι αδυναμίες
Η PSG μπορεί να μην έχει βρει ρυθμό, αλλά είναι αρκετά συμπαγής, καταφέρνει να κάνει κουμάντο στα ματς της και χάρη στην ποιότητα των παικτών της καλύπτει τις αδυναμίες της. Ο Blanc ξεκίνησε με 4-4-2, το οποίο δεν λειτούργησε ιδιαίτερα καλά. Μετά από δύο αγωνιστικές το άφησε για το 4-3-3. Και με αυτό το σύστημα υπάρχουν προβλήματα, αλλά η κατάσταση είναι καλύτερη. Αξίζει, σε αυτό το σημείο, να τονίσουμε ότι σε κάθε ματς η αντίπαλος του Ολυμπιακού εμφανίζεται και καλύτερη, λύνοντας προβλήματα, αποκτώντας περισσότερη άνεση μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Επιπλέον από την πρώτη στιγμή ο Γάλλος προπονητής έχει δώσει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση στην ομάδα του.
Πίεση ψηλά, ποδόσφαιρο κατοχής, παιχνίδι και από τα άκρα και από τον άξονα (με τον καιρό αποκτάνε περισσότερη ισορροπία), η μπάλα χαμηλά, προωθήσεις των πλάγιων μπακ, συνεχείς επιθέσεις. Αυτή τη στιγμή, στηρίζονται περισσότερο στις ατομικές εμπνεύσεις των σπουδαίων ποδοσφαιριστών τους, παρά σε παιχνίδι με ομαδικούς συνδυασμούς. Αν και τα αστέρια τους επίσης ψάχνονται και έχουν μεταπτώσεις στην απόδοσή τους. Κυρίως όσοι παίζουν στην επίθεση.
Αμυντικά είναι γενικά σταθεροί και σίγουροι, κυρίως λόγω των στόπερ τους. Η βασική τους αδυναμία εντοπίζεται στα άκρα των μετόπισθεν. Κι αυτό επειδή οι μπακ, όπως είπα παραπάνω, παίζουν ψηλά και οι παίκτες που βρίσκονται μπροστά τους πολλές φορές παραμελούν τα αμυντικά καθήκοντά τους. Ειδικά στο δεξί τους άκρο, αφήνουν αρκετές τρύπες, με τους αντιπάλους να το έχουν εντοπίσει και να πραγματοποιούν τις επιθέσεις τους κυρίως από εκείνη την πλευρά. Πολύ περισσότερο στα ματς που έπαιξε ο Cavani. Ο Ουρουγουανός, θεωρητικά παίζει στα δεξιά, αλλά κινείται πολύ κεντρικά και κοντά στον Ibrahimovic, με αποτέλεσμα να μένει πιο άδεια η πλευρά του (δείτε και τα γραφήματα με τις θέσεις που κινήθηκαν οι παίκτες της PSG στους αγώνες με Nantes και Guingamp. Τα γραφήματα είναι από το whoscored.com) Με τη βοήθεια των χαφ πάντως το πρόβλημα περιορίζεται.
Μια άλλη αδυναμία της PSG είναι ότι αρκετές φορές δε νιώθει
άνετα όταν πιέζεται σχετικά ψηλά. Όχι απαραίτητα τα στόπερ της, αλλά και
τα χαφ της. Πολύ περισσότερο όταν ο Verratti χάνει την ψυχραιμία του
και τη συγκέντρωσή του. Μερικά αρνητικά δείγματα έχει παρουσιάσει και ο
Sirigu, που δε δείχνει σίγουρος μέχρι τώρα. Τέλος, να σημειώσουμε ότι
λόγω της απουσίας του Alex, o Marquinhos αναμένεται να κάνει το
ντεμπούτο του, οπότε περιμένουμε να δούμε αν θα έχει καλή συνεργασία με
τον Thiago Silva. Μην ξεχνάμε ότι ο πρώην άσος της Roma, μπορεί να είναι
εξαιρετικός παίκτης, αλλά υπολείπεται σε εμπειρία και πολύ περισσότερο
από παραστάσεις αγώνων Champions League.
Κατά τα άλλα είπαμε: επιτρέπουν λίγες τελικές στους αντιπάλους τους (κατά μ.ο. δέχονται 7), ενώ και όταν καλούνται να αμυνθούν στα στημένα δεν έχουν θέματα. Αντίθετα, (και) από στατικές φάσεις δημιουργούν αρκετά προβλήματα στους αντιπάλους τους. Ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι από τους παίκτες που έρχονται από τον πάγκο παίρνουν σημαντικές βοήθειες. Όχι μόνο από αστέρια, όπως ο Cavani, ο Moura και ο Lavezzi, αλλά κι από τους νεαρούς Ongenda και Rabiot.
Μπορεί ο Ολυμπιακός;
Η ομάδα του Blanc έχει αρκετά πράγματα να διορθώσει αν θέλει να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά. Μέχρι τώρα σώζεται κυρίως από την ποιότητα των παικτών της, αλλά το καλό για αυτήν είναι πως κάθε φορά δείχνει σημάδια βελτίωσης. Στο Καραϊσκάκη το αποτέλεσμα σε πολύ μεγάλο βαθμό θα εξαρτηθεί από την ίδια. Η PSG μπορεί να μην έχει βρει ρυθμό, αλλά το ίδιο δε συμβαίνει και με τον Ολυμπιακό; Οι Ερυθρόλευκοι στο πρωτάθλημα, καλύπτουν τις ατέλειές τους, περίπου για τον ίδιο λόγο που το καταφέρνουν και οι σημερινοί αντίπαλοί τους: λόγω διαφοράς ποιότητας των μονάδων. Για να πάρουν αποτέλεσμα, εκτός από τύχη, θα χρειαστεί να είναι συμπαγείς στα μετόπισθεν, να βάλουν πίεση τα χαφ τους, να περιορίσουν τη δράση του Ibrahimovic και να εκμεταλλευτούν τα κενά που θα βρουν οι επιθετικοί τους και κυρίως αυτοί που θα παίξουν στα άκρα. Με εξαίρεση το τελευταίο δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούν να τα κάνουν.
Μου αρέσει που ο Michel πάει χωρίς φόβο και με τη λογική να κάνει το παιχνίδι του, αλλά μιλάμε για το Champions League. Αν υπερεκτιμήσεις τις δυνατότητές σου απέναντι σε έναν τέτοιο αντίπαλο, κινδυνεύεις να την πατήσεις άσχημα. Μην ξεχνάμε ότι ο Ισπανός δεν έχει εμπειρία από τη διοργάνωση. Το να παίξει και με Saviola και Μήτρογλου δεν είναι απαραίτητα λάθος. Οι δυο τους φαίνεται να έχουν καλή επικοινωνία και μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στην PSG. Το τεράστιο λάθος θα είναι να ξεκινήσει μαζί και τους Campbell, Weiss. Αν επιλέξει να πάει σε 4-4-2 με μόνο 2 χαφ και ειδικά τους Σάμαρη και Machado… Οπότε, ο Fuster θα είναι απαραίτητος. Σε αυτή την περίπτωση οι δύο επιθετικοί θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στην αμυντική φάση, αλλά και να κινούνται (και) στα άκρα στην επίθεση. Δεν έχει κανείς την απαίτηση από τον Ολυμπιακό να νικήσει την PSG, αρκεί να παρουσιαστεί διαβασμένος, με πλάνο, όσο ανταγωνιστικός μπορεί κι αν του προκύψει η ευκαιρία, αν τον πάει το ματς, να το εκμεταλλευτεί.
Την οδηγούν τα αστέρια
Η PSG ως γνωστόν διαθέτει πολλούς παίκτες με τρομερή ποιότητα. Είναι μια ομάδα γεμάτη σε όλες τις γραμμές και (σχεδόν σε όλες) τις θέσεις. Το καλοκαίρι εκτός από ακόμα μερικές προσθήκες ικανότατων παικτών, άλλαξε και προπονητή. Ο Laurent Blanc διαδέχθηκε τον Carlo Ancelotti και όπως είναι λογικό οι Παριζιάνοι ακόμα δεν έχουν βρει ρυθμό. Στο ξεκίνημα της σεζόν φαίνεται να ψάχνονται. Προσοχή όμως. Κατάφεραν να έχουν τον έλεγχο και των 5 αγώνων που έχουν δώσει μέχρι τώρα στο Championnat. Είχαν την κατοχή της μπάλας, έφτιαχναν πολλές ευκαιρίες, δέχονταν λίγες φάσεις. Παρ’ όλα αυτά, έχουν πετάξει ήδη 4 βαθμούς, αν και είχαν σχετικά βατό πρόγραμμα.
Αυτή τη στιγμή, δεν είναι μια καλή ομάδα. Δε λειτουργεί σωστά ως σύνολο, με χημεία και αυτοματισμούς. Δεν έχει ρυθμό και καλό ομαδικό παιχνίδι για πολλή ώρα. Κατά διαστήματα μοιάζει μπερδεμένη ή και χαμένη. Προσοχή όμως. Δεν είναι σκορποχώρι, διατηρεί τον έλεγχο, δεν αφήνει πολλά κενά. Για παράδειγμα, η Real, μια άλλη ομάδα με εξαιρετικά ποιοτικούς παίκτες, αλλά που ψάχνεται, παρουσιάζεται στους αγώνες της πολλές φορές εντελώς αποδιοργανωμένη και εκτεθειμένη από τον αντίπαλο.
Η κατεύθυνση και οι αδυναμίες
Η PSG μπορεί να μην έχει βρει ρυθμό, αλλά είναι αρκετά συμπαγής, καταφέρνει να κάνει κουμάντο στα ματς της και χάρη στην ποιότητα των παικτών της καλύπτει τις αδυναμίες της. Ο Blanc ξεκίνησε με 4-4-2, το οποίο δεν λειτούργησε ιδιαίτερα καλά. Μετά από δύο αγωνιστικές το άφησε για το 4-3-3. Και με αυτό το σύστημα υπάρχουν προβλήματα, αλλά η κατάσταση είναι καλύτερη. Αξίζει, σε αυτό το σημείο, να τονίσουμε ότι σε κάθε ματς η αντίπαλος του Ολυμπιακού εμφανίζεται και καλύτερη, λύνοντας προβλήματα, αποκτώντας περισσότερη άνεση μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Επιπλέον από την πρώτη στιγμή ο Γάλλος προπονητής έχει δώσει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση στην ομάδα του.
Πίεση ψηλά, ποδόσφαιρο κατοχής, παιχνίδι και από τα άκρα και από τον άξονα (με τον καιρό αποκτάνε περισσότερη ισορροπία), η μπάλα χαμηλά, προωθήσεις των πλάγιων μπακ, συνεχείς επιθέσεις. Αυτή τη στιγμή, στηρίζονται περισσότερο στις ατομικές εμπνεύσεις των σπουδαίων ποδοσφαιριστών τους, παρά σε παιχνίδι με ομαδικούς συνδυασμούς. Αν και τα αστέρια τους επίσης ψάχνονται και έχουν μεταπτώσεις στην απόδοσή τους. Κυρίως όσοι παίζουν στην επίθεση.
Αμυντικά είναι γενικά σταθεροί και σίγουροι, κυρίως λόγω των στόπερ τους. Η βασική τους αδυναμία εντοπίζεται στα άκρα των μετόπισθεν. Κι αυτό επειδή οι μπακ, όπως είπα παραπάνω, παίζουν ψηλά και οι παίκτες που βρίσκονται μπροστά τους πολλές φορές παραμελούν τα αμυντικά καθήκοντά τους. Ειδικά στο δεξί τους άκρο, αφήνουν αρκετές τρύπες, με τους αντιπάλους να το έχουν εντοπίσει και να πραγματοποιούν τις επιθέσεις τους κυρίως από εκείνη την πλευρά. Πολύ περισσότερο στα ματς που έπαιξε ο Cavani. Ο Ουρουγουανός, θεωρητικά παίζει στα δεξιά, αλλά κινείται πολύ κεντρικά και κοντά στον Ibrahimovic, με αποτέλεσμα να μένει πιο άδεια η πλευρά του (δείτε και τα γραφήματα με τις θέσεις που κινήθηκαν οι παίκτες της PSG στους αγώνες με Nantes και Guingamp. Τα γραφήματα είναι από το whoscored.com) Με τη βοήθεια των χαφ πάντως το πρόβλημα περιορίζεται.
Κατά τα άλλα είπαμε: επιτρέπουν λίγες τελικές στους αντιπάλους τους (κατά μ.ο. δέχονται 7), ενώ και όταν καλούνται να αμυνθούν στα στημένα δεν έχουν θέματα. Αντίθετα, (και) από στατικές φάσεις δημιουργούν αρκετά προβλήματα στους αντιπάλους τους. Ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι από τους παίκτες που έρχονται από τον πάγκο παίρνουν σημαντικές βοήθειες. Όχι μόνο από αστέρια, όπως ο Cavani, ο Moura και ο Lavezzi, αλλά κι από τους νεαρούς Ongenda και Rabiot.
Μπορεί ο Ολυμπιακός;
Η ομάδα του Blanc έχει αρκετά πράγματα να διορθώσει αν θέλει να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά. Μέχρι τώρα σώζεται κυρίως από την ποιότητα των παικτών της, αλλά το καλό για αυτήν είναι πως κάθε φορά δείχνει σημάδια βελτίωσης. Στο Καραϊσκάκη το αποτέλεσμα σε πολύ μεγάλο βαθμό θα εξαρτηθεί από την ίδια. Η PSG μπορεί να μην έχει βρει ρυθμό, αλλά το ίδιο δε συμβαίνει και με τον Ολυμπιακό; Οι Ερυθρόλευκοι στο πρωτάθλημα, καλύπτουν τις ατέλειές τους, περίπου για τον ίδιο λόγο που το καταφέρνουν και οι σημερινοί αντίπαλοί τους: λόγω διαφοράς ποιότητας των μονάδων. Για να πάρουν αποτέλεσμα, εκτός από τύχη, θα χρειαστεί να είναι συμπαγείς στα μετόπισθεν, να βάλουν πίεση τα χαφ τους, να περιορίσουν τη δράση του Ibrahimovic και να εκμεταλλευτούν τα κενά που θα βρουν οι επιθετικοί τους και κυρίως αυτοί που θα παίξουν στα άκρα. Με εξαίρεση το τελευταίο δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούν να τα κάνουν.
Μου αρέσει που ο Michel πάει χωρίς φόβο και με τη λογική να κάνει το παιχνίδι του, αλλά μιλάμε για το Champions League. Αν υπερεκτιμήσεις τις δυνατότητές σου απέναντι σε έναν τέτοιο αντίπαλο, κινδυνεύεις να την πατήσεις άσχημα. Μην ξεχνάμε ότι ο Ισπανός δεν έχει εμπειρία από τη διοργάνωση. Το να παίξει και με Saviola και Μήτρογλου δεν είναι απαραίτητα λάθος. Οι δυο τους φαίνεται να έχουν καλή επικοινωνία και μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στην PSG. Το τεράστιο λάθος θα είναι να ξεκινήσει μαζί και τους Campbell, Weiss. Αν επιλέξει να πάει σε 4-4-2 με μόνο 2 χαφ και ειδικά τους Σάμαρη και Machado… Οπότε, ο Fuster θα είναι απαραίτητος. Σε αυτή την περίπτωση οι δύο επιθετικοί θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στην αμυντική φάση, αλλά και να κινούνται (και) στα άκρα στην επίθεση. Δεν έχει κανείς την απαίτηση από τον Ολυμπιακό να νικήσει την PSG, αρκεί να παρουσιαστεί διαβασμένος, με πλάνο, όσο ανταγωνιστικός μπορεί κι αν του προκύψει η ευκαιρία, αν τον πάει το ματς, να το εκμεταλλευτεί.
