Κινούμενη στα όρια της συνταγματικής εκτροπής, ευτελίζοντας ακόμα και αυτή την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, η κυβέρνηση έστησε μια ολόκληρη φάμπρικα Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (19 μέσα στον πρώτο χρόνο της θητείας της!) ώστε με fast track διαδικασίες να υλοποιεί τις μνημονιακές δεσμεύσεις της. Με αυτήν την ΠΝΠ ανοίγει ο δρόμος για μαζικές απολύσεις εργαζόμενων μέσα από την κατάργηση, συγχώνευση κλπ ΑΕ, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ και λοιπών φορέων του Δημοσίου που χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Η συγκεκριμένη ΠΝΠ δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήρθε να συμπληρώσει νόμο του Αλογοσκούφη (ν.3429/2005) με τον οποίο ανατράπηκαν οι εργασιακές σχέσεις στις ΔΕΚΟ, αφού, μεταξύ άλλων, καθιερώθηκαν προσλήψεις με «συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας για δοκιμαστική περίοδο διάρκειας μέχρι εφτά (7) μηνών» και οι οποίες διέπονται «από τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας που ρυθμίζουν τις σχέσεις εργοδότη και εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα» κ.λπ. Στη συνέχεια, με νόμο του Βενιζέλου (ν.4002/2011) κατονομάζονταν συγκεκριμένοι φορείς και δημόσιες επιχειρήσεις που έμπαιναν στο στόχαστρο για «κατάργηση, συγχώνευση και αναδιάρθρωση»: Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου ΑΕ (ΚΕΔ ΑΕ)», «Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Υλικού ΑΕ (ΟΔΔΥ ΑΕ)», «Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση ΑΕ (ΕΡΤ ΑΕ)», «Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης ΑΕ», «Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων ΑΕ (ΟΣΚ ΑΕ)», «Δημόσια Επιχείρηση Ανέγερσης Νοσηλευτικών Μονάδων ΑΕ (ΔΕΠΑΝΟΜ ΑΕ)», «ΘΕΜΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΑΕ», «Ελληνικός Οργανισμός Μικρών Μεσαίων Επιχειρήσεων και Χειροτεχνίας ΑΕ (ΕΟΜΜΕΧ ΑΕ) κ.λπ. Από τον Βενιζέλο, λοιπόν, τον σημερινό υπέρμαχο της «ανοιχτής ΕΡΤ», ήδη από το 2011 είχε ανοίξει ο δρόμος για το σημερινό λουκέτο.
Η τωρινή ΠΝΠ έρχεται να συμπληρώσει όλο το προηγούμενο αντεργατικό νομικό πλαίσιο αφού εκτός από «καταργήσεις, συγχωνεύσεις, διασπάσεις, απορροφήσεις κ.λπ.» φορέων του Δημοσίου δίνει τη δυνατότητα στον εκάστοτε υπουργό για «αυτοδίκαιη λύση των πάσης φύσεως εργασιακών σχέσεων και των συμβάσεων έργου». Με απλές υπουργικές αποφάσεις πλέον, χωρίς να περνάει από τη Βουλή και χωρίς τις «χρονοβόρες» κοινοβουλευτικές διαδικασίες, θα μπορεί ο κάθε υπουργός να κλείνει οργανισμούς και φορείς που εποπτεύει, να απολύει τους εργαζόμενους, να εκποιεί την περιουσία τους κ.λπ. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι οι «ιερές αγελάδες», όπως λέει ο Κεδίκογλου. Η ΕΡΤ αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου. Έπονται χιλιάδες ακόμα απολύσεις, αφού οι «προαπαιτούμενες ενέργειες» που προβλέπονται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 επιβάλλουν 4.000 μέσα στο 2013 και συνολικά 15.000 μέχρι το τέλος του 2014.
Οι κυβερνητικοί εταίροι (πρώην και νυν πια!), παρά τις – υπαρκτές – διαφωνίες και αντιθέσεις τους, στο ζήτημα των απολύσεων ομονοούν. Η κόντρα τους για την «επαναλειτουργία» της ΕΡΤ επισκίασε τις 2.700 απολύσεις. Το ίδιο και η απόφαση του Συμβουλίου της Επικράτειας που δεν μπορεί να θεωρηθεί νίκη των εργαζόμενων αφού και το κλείσιμο της ΕΡΤ νομιμοποιεί και τις απολύσεις αποδέχεται. Αλλά και δυνάμεις της Αριστεράς με τη μονομέρεια της «επαναλειτουργίας» και «να φύγει το μαύρο» συνέβαλαν στο να μπουν σε δεύτερη μοίρα οι χιλιάδες απολύσεις. Οι σικέ κοινοβουλευτικοί «αγώνες» με τροποποιήσεις και προτάσεις νόμου για την κατάργηση της ΠΝΠ αποπροσανατολίζουν από τους πραγματικούς αγώνες, σπέρνουν αυταπάτες, δρουν διαλυτικά για το κίνημα.
Στους δρόμους γίνονται οι ανατροπές. Ο αγώνας για να μην κλείσει η ΕΡΤ, για να μην περάσουν οι απολύσεις, για να μη γίνει καμιά απόλυση πουθενά είναι υπόθεση του λαού και των εργαζόμενων. Το αίτημα για κατάργηση της επαίσχυντης ΠΝΠ πρέπει να 'ναι βασικό αίτημα των κινητοποιήσεων. Αυτοί οι αγώνες είναι που ενεργοποίησαν τις αντιθέσεις των τρικομματικών εταίρων, που αναζωπύρωσαν την πολιτική κρίση του συστήματος, που μπορούν να οδηγήσουν σε νίκες.
πηγή: Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου