7o Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου Προφεστιβαλική εκδήλωση

 Tη Δευτέρα 10 Ιούνη, πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Δημαρχείου της Νέας Ιωνίας η 1^η προφεστιβαλική εκδήλωση του 7^ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Βόλου, που φέτος θα διεξαχθεί το Σάββατο και την Κυριακή 29 και 30 Ιούνη στην παραλία του Βόλου. Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από τη Συνέλευση του 7^ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Βόλου και τη Λαϊκή Συνέλευση Αγ. Νεκταρίου. Στα πλαίσια αυτής άνοιξε συζήτηση με θέμα «Κρίση και κινήματα αλληλεγγύης», που συντόνισε ο Παν. Σκούφογλου (μέλος της Αντιφασιστικής Κίνησης Μαγνησίας), με κύριους ομιλητές τον Θαν. Μελισσουργό (μέλος του στεκιού «Αλληλεγγύη για ΄Ολους») και τον Γ. Χατζηγιάννη (μέλος της Λ. Συν. Aγ.Nεκταρίου). Μετά τη συζήτηση ακολούθησε ως αργά μουσική συναυλία με τον Ιορδ. Σιδηρόπουλο ενώ στο χώρο της πλατείας λειτούργησε παράλληλα και χαριστικό παζάρι από μέλη της Λαϊκής Συνέλευσης Αγ. Νεκταρίου.

Μετά από τρία χρόνια διαρκών αγώνων που όμως δεν εμπόδισαν να αντιμετωπιστεί η κοινωνική καταστροφή, απέναντι στην τρομοκρατία και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης καθώς και στο ρατσισμό των φασιστών γεννιούνται ελπιδοφόρα παραδείγματα αντίστασης, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας όπως είναι οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές, αλλά και διάφορες άλλες δομές αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης που μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες διεκδικούν τα αυτονόητα για να συνεχίσουν να υπάρχουν. Μέσα από τέτοια εγχειρήματα διαφαίνεται για πρώτη φορά ότι υπάρχει ελπίδα για τους  καταπιεσμένους να απαλλαγούν από τη γενικευμένη οικονομική καχεξία και την πνιγηρή ατμόσφαιρα του αστικού πολιτισμού όπως ανέφεραν και οι δύο ομιλητές.
Ο Θαν. Μελισσουργός τόνισε τη σημασία της αλληλεγγύης και της ύπαρξης συνεργασιών μεταξύ φορέων όπως πχ του «Αλληλεγγύη για Ολους» με τον Ιατρικό Σύλλογο Βόλου και με το Κοινωνικό Φαρμακείο της Μητρόπολης». Όμως, πολύ εύστοχα στην τοποθέτησή του ο Γ.Χατζηγιάννης επεσήμανε ότι η σημερινή κρίση είναι δομική και ότι η προοπτική της ελπίδας "δεν είναι απλώς για τους απελπισμένους, η ελπίδα είναι οι απελπισμένοι, η ίδια η μαχόμενη, καταπιεσμένη τάξη" τονίζοντας έτσι ότι οι αυτό-οργανωμένες συλλογικότητες δε μπορούν να προτάσσουν μόνο την αλληλεγγύη ως μέσο αγώνα και να συνεργάζονται με επίσημους κρατικούς φορείς. Κι αυτό γιατί οι αγώνες και οι μάχες που έχει  μπροστά της να δώσει η καταπιεσμένη εργατική τάξη  απαιτούν την  πάλη για την οργάνωση από τα κάτω, με μαχητικά σωματεία, απεργιακές επιτροπές και Κέντρα Αγώνα, συνελεύσεις γειτονιών και κάθε μορφή αυτό-οργάνωσης. Η ανάγκη για οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας γίνεται επιτακτικότερη από ποτέ. Είναι ο μόνος δρόμος των εργαζομένων, των άνεργων, της νεολαίας και των κάθε λογής κοινωνικά αποκλεισμένων  για τη ζωή ενάντια στην κοινωνική καταστροφή  που προκαλεί η χρεοκοπία του καπιταλισμού και οι κυβερνήσεις που υπηρετούν το σύστημα. Οι προσεχείς αγώνες πρέπει να έχουν στόχο την ανατροπή τόσο της κυβέρνησης όσο και της Τρόικας ώστε να παλέψουμε για την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και την εργατική εξουσία για μια κοινωνία καθολικής χειραφέτησης._

Μ.Χ.

Νέα Προοπτική τεύχος#551# Κυριακή 16 Ιουνίου 2013