Σαν μια γροθιά

Από τότε που ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση, κάθε φορά που μειώνουν τους μισθούς ή προωθούν κάποια μορφή ευέλικτης εργασίας οι κυβερνώντες, εκπρόσωποι του κεφαλαίου, με τους συναρμόδιους της ΕΕ λένε στο λαό ότι «πρέπει να σκέφτεται τους άνεργους». Λένε, δηλαδή, ότι τα βάρβαρα μέτρα που αποφασίζουν και που σπρώχνουν όλο και βαθύτερα στη φτώχεια τα λαϊκά στρώματα, θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα και έτσι θα δημιουργηθούν καινούριες θέσεις εργασίας... Είναι ψεύτες και απόδειξη γι' αυτό είναι και τα ίδια τα δικά τους επίσημα στοιχεία, που όσο και να τα συμπιέζουν, ακόμα και με τον τρόπο καταμέτρησης, οι αριθμοί των ανέργων καλπάζουν καθημερινά ανεξέλεγκτα. Δηλαδή, στο όνομα της κερδοφορίας του κεφαλαίου καθημερινά
εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσης. Παιδιά που υποσιτίζονται. Νέοι που τους απαγορεύονται ακόμα και τα όνειρα. Και είναι σ' αυτούς τους ανθρώπους που αντί για μέτρα προστασίας ρίχνουν κατακέφαλα χαράτσια και όλο και πιο ληστρικούς φόρους για να προστατεύσουν από την άλλη με έξτρα επιδοτήσεις τους μεγάλους εργοδότες και τα λογής προγράμματα εκμετάλλευσης της ανέχειας και της απόγνωσης των ανέργων. Τέρμα τα παραμύθια. Ανεργοι και εργαζόμενοι σαν μια γροθιά οργανωμένοι πρέπει να βρεθούν μαζί σε όλους τους αγώνες, για ουσιαστική προστασία των ανέργων για σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα για όλους, σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους.