Ομιλία γραμματείας Μαγνησίας στη Συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Πλ. Πανεπιστημίου.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ομιλία γραμματείας Μαγνησίας στη Συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Πλ. Πανεπιστημίου.

Ομιλητής: Μιχάλης Τριανταφυλλίδης μέλος της γραμματείας Μαγνησίας

Γυναίκες και άνδρες της εργατικής τάξης, νέοι και νέες της δουλειάς

 και των θρανίων, άνεργοι, συνταξιούχοι, μετανάστες, συναγωνιστές αυτοαπασχολούμενοι, έμποροι, βιοτέχνες, επαγγελματίες

       Από αυτό εδώ το βήμα της απεργιακής μας συγκέντρωσης χαιρετίζουμε όλους όσοι και όσες αψήφησαν τις δυσκολίες και τα εμπόδια  στην οργάνωση της απεργίας. Αντιπάλεψαν με σθένος τους  εκβιασμούς και την τρομοκρατία της εργοδοσίας.

Χαιρετίζουμε τους εργάτες και εργάτριες που μπήκαν θαρραλέα μπροστά στην οργάνωση του αγώνα εκεί που κρίνονται οι εξελίξεις, εκεί που γενικεύονται και ωριμάζουν οι μεγάλες ανατροπές και αλλαγές που έχει ανάγκη η εργατιά και ο λαός μας: στα εργοστάσια , στους τόπους δουλειάς , στα πρωτοβάθμια σωματεία, στις γειτονιές.

   Εδώ, σ αυτό το καμίνι, θα σφυρηλατηθεί η ενότητα της εργατικής τάξης και η αντοχή της να τα βγάλει πέρα στον αγώνα της με την αγριότητα του κεφαλαίου, τα κόμματα και το κράτος που το υπηρετούν.

Συναγωνιστές, συναγωνίστριες

Παλεύουμε για να δυναμώσει η ενότητα της εργατικής τάξης. Πάντα παραμονές απεργίας μιλάνε για ενότητα ασφαλώς οι πάντες. Για ποια ενότητα όμως μιλάει ο καθένας?

Ενότητα που θα μας φέρνει στην αγκαλιά της εργοδοσίας? Ενότητα που θα διαλαλεί την ανταγωνιστικότητα, την καπιταλιστική ανάπτυξη? Ενότητα που θα οδηγεί την εργατική τάξη στον κοινωνικό διάλογο? Ενότητα που όλοι μαζί θα κοροϊδεύουμε τους εργαζόμενους ότι μπορούν να  συνυπάρχουν τα κέρδη των μεγάλων συμφερόντων μαζί με τα δικαιώματα μας.? Ενότητα που θα μας οδηγεί στη λογική του εφικτού, του ρεαλιστικού, της αποδοχής ότι η αλλαγή του διαχειριστή της κρίσης μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο? Αυτή την ενότητα πρεσβεύει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, οι ξεπουλημένες πλειοψηφίες στο ΕΚΒ, στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, οι αντίστοιχοι συνδικαλιστές στις Ομοσπονδίες και στα σωματεία.

Τέτοια ενότητα μας οδηγεί να χορέψουμε όλοι μαζί το χορό του Ζαλόγγου.

Εμείς θέλουμε ενότητα που θα συσπειρώνει την εργατική τάξη απέναντι στην καπιταλιστική εργοδοσία, στους νόμους, στο κράτος της.

Ενότητα που θα βοηθά οι εργαζόμενοι να πετάξουν από πάνω τους τους εγκάθετους της εργοδοσίας  και των κυβερνήσεων, που θα προσανατολίζει στη συμμαχία με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Ενότητα που θαχει στόχο όχι μόνο την πάλη για επιμέρους βελτιώσεις, αλλά για το σύνολο των αναγκών της εργατικής οικογένειας, για την ανατροπή και την κατάργηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων.

Ενότητα που δεν θα αποδέχεται ότι πρέπει να πληρώσει ο εργατόκοσμος την κρίση των καπιταλιστών

Συνάδελφοι

Η εργατική τάξη δεν έχει μόνο το δίκιο με το μέρος της, έχει και την ιστορική  ευθύνη, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα να βγάλει τη χώρα από την κρίση, να την απελευθερώσει από το ζυγό των μονοπωλίων και της ΕΕ., να οδηγήσει την Ελλάδα στο δρόμο της προόδου και της ευημερίας για όλο το λαό.

Αυτή η προοπτική, όμως απαιτεί γερή οργάνωση στους τόπους δουλειάς , στους κλάδους και ηγέτες αποφασισμένους να δώσουν λύση σε αυτό το πρόβλημα.

Η έλλειψη αυτής της οργάνωσης είναι ο κυριότερος λόγος που δεν μπόρεσαν μέχρι τώρα να αποκρουστούν τα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα και να μπεί φρένο στη σαρωτική επίθεση του κεφαλαίου.

   

Στο σημείο αυτό θέλουμε να καλέσουμε τους συναδέλφους μεταλλεργάτες στη χαλυβουργία του Μάνεση σε Βόλο και Βελεστίνο να μην μπουν σε κανενός είδους διαπραγμάτευση  για τη μείωση του μισθού τους κατά 25% ή άλλα μέτρα αλλά να συμπορευθούν με το ταξικό κίνημα.

Συνάδελφοι, Χαλυβουργοί

Έχετε πείρα για το τι σημαίνει να κάνετε πίσω στις απαιτήσεις της εργοδοσίας, να δέχεστε το τσάκισμα των δικαιωμάτων σας υπέρ του εργοδότη, σε περίοδο μάλιστα που συνάδελφοί σας έδιναν και έδωσαν μια ηρωική μάχη και που χρησιμοποιηθήκατε σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός. Τότε σας έλεγαν ότι η στάση σας θα ανταμειφθεί. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να αποδειχτεί τι σημαίνει ανταμοιβή από μεριάς του κεφαλαίου. Δεν είναι αργά! Τα συμπεράσματα αυτά μην τα βάλετε στην άκρη, μιας και τώρα σας ζητάνε ξανά να προσχωρήσετε στο ρεαλισμό της υποταγής. Μην τους αφήσετε να κερδίσουν χρόνο, εργοδότης και εργοδοτικοί, να σας παρουσιάσουν ως λύση νέα σφαγή που θα την βαφτίσουν ξανά «υπεύθυνη στάση». Συμπαραταχθείτε με το ταξικό κίνημα!

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Σε αρκετούς κλάδους και χώρους για άλλη μια φορά η απεργία υπονομεύτηκε από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό . από τις πλειοψηφίες του ΕΚΒ, της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και αρκετών ομοσπονδιών στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Εκτός των γνωστών και κλασσικών εργατοπατέρων έχουμε και μια νέα γενιά εργατοπατέρων που εκκολάπτονται στο ίδιο θερμοκήπιο του συμβιβασμού και της υποταγής με τα μεγάλα συμφέροντα αλλά με νέο προσωπείο και νέα ήθη.

     Πρόκειται για τους συνδικαλιστές της αυτόνομης Παρέμβασης που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ . Αφού ανακάλυψαν όψιμα τη χρεοκοπία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ σηκώνουν τώρα τη σημαία του αγώνα . Αγώνες χωρίς κόστος και θυσίες.

Παλιοί και νέοι εργατοπατέρες συναγωνίζονται μεταξύ τους σε τεχνάσματα για το πώς θα υποτάξουν το εργατικό κίνημα και τους αγώνες του στην εναλλαγή κυβερνήσεων και όχι στην ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Φοβούνται τη δυναμική της ταξικής πάλης .

Θα θέλαμε και από αυτό εδώ το βήμα να καταγγείλουμε δημοσίευμα στην εφημερίδα ΑΥΓΗ του πρώην στελέχους της Πασκε, Α Κολλά μέλους της εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ και νυν προσχωρήσαντα  στις δυνάμεις της κυβερνώσας αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, που προτείνει την αναδιάταξη του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η πρόταση του για διάλυση των Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών και η μετατροπή τους ουσιαστικά σε Κέντρα Εξυπηρέτησης Πελατών είναι βούτυρο στο ψωμί των επιδιώξεων των πολυεθνικών για να απαλλαγούν από κάθε οργανωμένη αντίσταση και πάλη ενάντια τους Τα εργασιακά συμβούλια δεν είναι κέντρο οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων, αλλά όργανο συνεργασίας με την εργοδοσία

Η θεσμοθέτηση - όπως καλεί - περιφερειακής συλλογικής σύμβασης εργασίας ουσιαστικά είναι στη γραμμή του κεφαλαίου που επιδιώκει να δημιουργήσει τις Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες, όπου θα είναι εργασιακά γκέτο και φορολογικοί παράδεισοι για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα

Αυτός είναι ο νέος, δήθεν συνδικαλισμός, των στελεχών πλέον του ΣΥΡΙΖΑ, που ντύνονται την προβιά του καινούργιου και άφθαρτου, όμως προέρχονται από τα ίδια παλιά υλικά του εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Συνάδελφοι,

Δεν υπάρχει διέξοδος όσο ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι επηρεάζονται από τις διάφορες συνταγές διαχείρισης. Όσο κυριαρχούν η μοιρολατρία, η ηττοπάθεια, ότι οι λαοί σήμερα δεν μπορούν να νικήσουν, δεν μπορούν να δίνουν αποτελεσματικές μάχες, ότι η ριζική αλλαγή δε θα έρθει ποτέ, ότι είναι λύση της «  δευτέρας παρουσίας»

  Αν δεν ηττηθούν αυτές  οι απόψεις με τη δύναμη του κινήματος και την πείρα των αγώνων, οι εργαζόμενοι θα βρίσκονται χειροπόδαρα δεμένοι, η φτώχεια θα επελαύνει και θα σέρνονται στις ουρές των συσσιτίων και της ελεημοσύνης.

Αποτελεσματικοί αγώνες σημαίνει σύγκρουση με την εργοδοσία στους βασικούς κλάδους. Αποτελεσματικοί αγώνες σημαίνει σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ

Αποτελεσματικοί αγώνες σημαίνει καταδίκη των ρατσιστικών-ναζιστικών αντιλήψεων του μακριού χεριού του συστήματος της «Χρυσής Αυγής»

Ζητάμε από το εργατικό κίνημα να τους απορρίψει μαζικά και αποφασιστικά. να μη βρίσκουν εργοστάσιο να πάνε, συγκέντρωση να μιλήσουν για να σπείρουν το δηλητήριο του ρατσισμού της ξενοφοβίας, των δήθεν καλών πατριωτών καπιταλιστών.

Απαιτείται αντοχή, υπομονή, σταθερότητα, ταξική αδιαλλαξία και ανυποχώρητη θέληση και με αυτοπεποίθηση ότι ανοίγουμε δρόμο με προοπτική.

Ούτε ένας εργαζόμενος, ούτε ένας συνταξιούχος, άνεργος, νέος δεν πρέπει να αντιμετωπίσει μόνος του την εφορία , το συνεργείο της ΔΕΗ που θα επιχειρήσει να τους κόψει το ρεύμα.

Ούτε ένας άνεργος απολυμένος, απλήρωτος εργάτης δεν πρέπει να βρεθεί μόνος του απέναντι στον εργοδότη, χωρίς ένα πιάτο φαί, χωρίς το απαραίτητο φάρμακο.

Πρέπει με αλληλεγγύη και συμπαράσταση να δώσουμε το  χέρι σε όποιον θέλει να σηκωθεί, να κάνουμε πράξη το μόνος του δεν θα βρεθεί κανένας, ένας για όλους και όλοι για έναν.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, νέοι και νέες

Ενώ οι ανάγκες των εργαζομένων, του λαού μας συνολικά αυξάνονται, επιχειρήσεις κλείνουν, η παραγωγή συρρικνώνεται , οι καπιταλιστές μεταφέρουν κεφάλαια , επιχειρήσεις από κλάδο σε κλάδο, από χώρα σε χώρα, κυνηγώντας το μέγιστο κέρδος.

Πλέον έχει αποκαλυφθεί ποιος τελικά κλείνει τις επιχειρήσεις. Αποστομώνονται κάθε μέρα τα παπαγαλάκια του κεφαλαίου που στοχοποιούσαν το ΠΑΜΕ, τους εργατικούς αγώνες για τα εργοστάσια κουφάρια, όπως λέγανε. Μόνο το τελευταίο διάστημα τα παραδείγματα με την Κοκα-κόλα και τη ΦΑΓΕ που άλλαξαν έδρα προς το εξωτερικό, οι επιδοτήσεις των εκατομμυρίων που δόθηκαν και δίνονται για να μεταφέρονται επιχειρήσεις σε άλλες χώρες, αποκαλύπτει με τα ίδια τα λόγια των μεγαλοεπιχειρηματιών πως δεν είναι οι μισθοί και τα δικαιώματα οι καθοριστικοί παράγοντες για το κλείσιμο των εργοστασίων. Είναι η αχόρταγη δίψα του κεφαλαίου για ολοένα και περισσότερα κέρδη. Δίψα που δεν χορταίνεται, μόνο τσακίζεται!

Μπορούμε να δεχτούμε αυτή την κατάσταση? Μπορούμε να ματώνουμε γι αυτην τη τραγωδία που λέγεται καπιταλιστική ανάπτυξη? να ανεχτούμε να δουλεύουμε από ήλιο σε ήλιο ακόμα και τις Κυριακές? όπως μας υπόσχεται η κυβέρνηση και απαιτεί η Ε.Ε?

Όταν σήμερα η εργατική μας δύναμη, αξιοποιώντας τα τεράστια επιτεύγματα  της επιστήμης και της τεχνικής, παράγει πολλαπλάσιο πλούτο στον ίδιο χρόνο από κάθε άλλη ιστορική περίοδο.

Δεν απαιτούμε πιο δίκαιη μοιρασιά Όλος ο πλούτος που παράγεται ανήκει σε μας γιατί παράγεται από εμάς και μπορεί να γίνει ασύγκριτα μεγαλύτερος..

Γι αυτό πρέπει ν ανοίξουμε πλατιά συζητήσεις στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς για τη δική μας προοπτική. Που συνδέεται με τον αγώνα για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Για να σχεδιάζουμε την παραγωγή με βάση αυτό που θα έχουμε ανάγκη και όχι με κριτήριο το κέρδος. Θέλουμε τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις στα δικά μας χέρια, σε μια δική μας εξουσία, γιατί μόνο έτσι από την παραγωγή τους, από τον πλούτο που θα παράγουν, θα δημιουργήσουμε και θα χρηματοδοτούμε ένα δίκτυο υπηρεσιών στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, στον Αθλητισμό, στον πολιτισμό. Τώρα με την καπιταλιστική ιδιοκτησία, ο πλούτος , τα κέρδη γίνονται καταθέσεις στην Ελβετία και πολυτελής ζωή.

Σε αυτήν την προοπτική δεν υπάρχουν χαμένες θυσίες. το μέλλον που ονειρευόμαστε είναι στα χέρια μας.

Ξεκαθαρίζουμε όμως, λύση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κίνημα μαζικό, καλά οργανωμένο, χειραφετημένο από την κυρίαρχη πολιτική και τις συνταγές της ΕΕ

Είναι αγώνας διαρκείας, αποφασιστικών και ανυποχώρητων αναμετρήσεων για να απαλλαγούμε από το βραχνά της πτώχευσης, το ζυγό της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, ν απαλλαγούμε από τις δεσμεύσεις της ΕΕ.

Είμαστε σε ετοιμότητα για νέα κλιμάκωση., απέναντι στην κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου. Προετοιμάζουμε τα επόμενα βήματα. Δύο δρόμους έχουμε: Υποταγή και εξαθλίωση ή αγώνας και επιβίωση! Όλοι στην πάλη!