Βιβλιάριο υγείας πρέπει πρέπει να διαθέτουν οι εργαζόμενοι σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, ξενοδοχεία, ταβέρνες, εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, καφετέριες, καφενεία, μπαρ, κουρεία, κομμωτήρια, δημόσια λουτρά, καθαριστήρια, κ.λπ., προκειμένου να βεβαιώνεται ότι δεν πάσχουν από μεταδοτικά νοσήματα (φυματίωση, τραχώματα, δερματοπάθειες, σύφιλη, κ.λπ.) και δεν είναι φορείς εντερικών παθογόνων μικροβίων και παρασίτων.
Σε διαφορετική περίπτωση, η σύμβαση εργασίας τους είναι άκυρη και θεωρείται σαν να μην έγινε, καθώς αντιβαίνει σε κανόνες δημοσίας τάξεως, επισημαίνει ο ’ρειος Πάγος στην υπ� αριθμ. 1667/2010 απόφασή του.
Σύμφωνα με την αρεοπαγιτική απόφαση, η οποία, αφού ερμήνευσε τον Αστικό Κώδικα, την εργατική και υγειονομική νομοθεσία, έκρινε ότι ο εφοδιασμός των απασχολούμενων σε υγειονομικού ενδιαφέροντος χώρους με βιβλιάριο υγείας (θεωρημένο) επιβάλλεται από λόγους γενικότερου δημοσίου συμφέροντος.
Οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος «αποσκοπούν στην προστασία της δημόσιας υγείας και αποτελούν ουσιώδη προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματός τους και το κύρος της συναπτόμενης συμβάσεως εργασίας, η οποία, όταν ελλείπουν τα στοιχεία αυτά, αποβαίνει άκυρη», υπογραμμίζεται στη δικαστική απόφαση.
Ο δε εργαζόμενος που δεν έχει βιβλιάριο υγείας «διατελεί σε απλή σχέση εργασίας προς τον εργοδότη του». Σαφώς, όμως, συνάγεται - υπογραμμίζει η απόφαση του Αρείου Πάγου - ότι «και σε απλή σχέση εργασίας, που προκύπτει από άκυρη σύμβαση εργασίας, ο εργοδότης, αν αποφασίσει να παύσει να δέχεται την εργασία, που προσφέρεται σ� αυτόν από τον εργαζόμενο, πρέπει να καταγγείλει τη σχέση αυτή της εργασίας σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 3 του νόμου 3198/1955, δηλαδή εγγράφως και με την καταβολή της νόμιμης αποζημιώσεως, η οποία θα υπολογισθεί ανάλογα με τη διάρκεια της σχέσεως».
Τους αρεοπαγίτες απασχόλησε πωλητής με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου (από το 1977) που εργαζόταν σε κατάστημα εμπορίας αποικιακών ειδών στη Χρυσούπολη Καβάλας, το οποίο πωλούσε συσκευασμένα τρόφιμα (τυριά, αλλαντικά, κ.ά.).
Ο πωλητής δεν ήταν εφοδιασμένος με βιβλιάριο υγείας και λόγω της έλλειψης αυτής «η σύμβαση εργασίας του ήταν άκυρη και λειτουργούσε ως απλή σχέση εργασίας».
Έτσι, το 2006 καταγγέλθηκε η σύμβαση εργασίας του ως «απλή σχέση εργασίας» και έλαβε τη νόμιμη αποζημίωσή του, το ύψος της οποίας αμφισβήτησε στα δικαστήρια και επιπλέον αξίωσε την καταβολή ημερών αδείας, που δεν έλαβε.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Σε διαφορετική περίπτωση, η σύμβαση εργασίας τους είναι άκυρη και θεωρείται σαν να μην έγινε, καθώς αντιβαίνει σε κανόνες δημοσίας τάξεως, επισημαίνει ο ’ρειος Πάγος στην υπ� αριθμ. 1667/2010 απόφασή του.
Σύμφωνα με την αρεοπαγιτική απόφαση, η οποία, αφού ερμήνευσε τον Αστικό Κώδικα, την εργατική και υγειονομική νομοθεσία, έκρινε ότι ο εφοδιασμός των απασχολούμενων σε υγειονομικού ενδιαφέροντος χώρους με βιβλιάριο υγείας (θεωρημένο) επιβάλλεται από λόγους γενικότερου δημοσίου συμφέροντος.
Οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος «αποσκοπούν στην προστασία της δημόσιας υγείας και αποτελούν ουσιώδη προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματός τους και το κύρος της συναπτόμενης συμβάσεως εργασίας, η οποία, όταν ελλείπουν τα στοιχεία αυτά, αποβαίνει άκυρη», υπογραμμίζεται στη δικαστική απόφαση.
Ο δε εργαζόμενος που δεν έχει βιβλιάριο υγείας «διατελεί σε απλή σχέση εργασίας προς τον εργοδότη του». Σαφώς, όμως, συνάγεται - υπογραμμίζει η απόφαση του Αρείου Πάγου - ότι «και σε απλή σχέση εργασίας, που προκύπτει από άκυρη σύμβαση εργασίας, ο εργοδότης, αν αποφασίσει να παύσει να δέχεται την εργασία, που προσφέρεται σ� αυτόν από τον εργαζόμενο, πρέπει να καταγγείλει τη σχέση αυτή της εργασίας σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 3 του νόμου 3198/1955, δηλαδή εγγράφως και με την καταβολή της νόμιμης αποζημιώσεως, η οποία θα υπολογισθεί ανάλογα με τη διάρκεια της σχέσεως».
Τους αρεοπαγίτες απασχόλησε πωλητής με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου (από το 1977) που εργαζόταν σε κατάστημα εμπορίας αποικιακών ειδών στη Χρυσούπολη Καβάλας, το οποίο πωλούσε συσκευασμένα τρόφιμα (τυριά, αλλαντικά, κ.ά.).
Ο πωλητής δεν ήταν εφοδιασμένος με βιβλιάριο υγείας και λόγω της έλλειψης αυτής «η σύμβαση εργασίας του ήταν άκυρη και λειτουργούσε ως απλή σχέση εργασίας».
Έτσι, το 2006 καταγγέλθηκε η σύμβαση εργασίας του ως «απλή σχέση εργασίας» και έλαβε τη νόμιμη αποζημίωσή του, το ύψος της οποίας αμφισβήτησε στα δικαστήρια και επιπλέον αξίωσε την καταβολή ημερών αδείας, που δεν έλαβε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου